Od Owieczki CD Konopii

Słuchała starszej wojowniczki z zapartym tchem, starannie analizując każde jej słowo. Nie bardzo umiała poukładać sobie tego wszystkiego w głowie. Ot za dużo informacji na raz, co doprowadziło Owieczkę do swego rodzaju "zawieszenia systemu". Po prostu otworzyła pyszczek, wlepiając błękitne ślepia w szylkretową kotkę. Ta jedynie podrapała się po łbie, zaś medyczka mogła przysiąc, że ta wydała z siebie coś w stylu głuchego "eeeee..."

— No serce ci bije jak głupie. Często myślisz o tym kocie. Śnisz o nim. Chciałabyś spędzić każdą sekundę życia. Znać jej każdy sekret. Być oparciem jak i jej obrońcą. Niczego tak nie pragniesz jak jej uwagi... Rozumiesz?

Owieczka zamyśliła się, przebierając niespokojnie łapkami. Ta cała sytuacja była niekomfortowa do tego stopnia, że ta miała ochotę skitrać się gdzieś przed całym światem. Tego wszystkiego było po prostu za dużo jak dla młodej. Nie dość, że nie ogarniała uczuć, to na dobitkę Konopia ani trochę nie rozjaśniła jej tego wszystkiego.

— Serce robi stuku puk — calico wywróciła zielonymi ślepiami, gdy ze strony Owieczki nadal nie otrzymała żadnej reakcji.

— O-o... T-to już bardziej r-rozumiem... — szepnęła bardziej do siebie, aniżeli do rozmówczyni. Tak na serio kłamała, jednak nie chciała rozczarować starszej. Po prostu grzecznie jej podziękowała i czmychnęła czym prędzej.

* * *

Jej relacja z Bielik... była dziwna. Nie rozumiała jej Czasem nawet wręcz była tym wszystkim przerażona do tego stopnia, że bała się odezwać przy srebrnej kotce. 

Rozszalałe bicie serca, brak tchu czy niepewność.

To wszystko towarzyszyło jej ilekroć budziła się wtulona w miękką, półdługą sierść, czy też kiedy zasypiała zmęczona, po całym dniu obowiązków. Z początku uważała koteczkę tylko za przyjaciółkę. Jednakże im więcej czasu mijało, tym bardziej jej obecność stała się dla Owieczki... potrzebna? Niewystarczająca? Nie umiała tego określić, nie potrafiła wytrzymać bez Bielik dłuższej chwili, nawet nie pół dnia a mimo wszystko kontakt z kotką ledwo jej starczał.

Z dnia na dzień chciała więcej i więcej. 

Czuła drżenie swoich łap, gdy srebrna ocierała się o jej policzek. Jej wibrysy śmiesznie poruszały się, gdy ta wypowiadała nieśmiałe "Dzień dobry".

Wiedziała, że jest dla wojowniczki chociaż w połowie tak ważna jak ta jest dla niej, jednak... bała się. Zwyczajnie się bała. Głównie tego, że ponownie pomyli zioła i zrani kolejnego kota, który jest jej bliski. No a niestety... tych kotów nie było zbyt wiele. 

— D-dzień dobry, Konopio — miauknęła nieśmiało, kładąc przed szylkretką świeżą piszczkę. Ciepło ciała gołębia tylko dawało znać, że ptak jeszcze nie tak dawno żył.

— No co tam, młoda? — kotka przyciągnęła do siebie pierzastego, szybko łapiąc, że jest to prezent dla niej. Owieczka przysiadła obok, licząc każde uderzenie swojego serca, próbując przy tym nie zwymiotować czy nie zemdleć. 

Ostatecznie jednak, gdy była pewna, że Konopia zatopiła zęby w mięśnie, zaś dookoła nich nikogo nie ma, otworzyła mordkę.

— C-chyba kocham Bielik...

< Konopia? we jej pomóż wyrwać dziołchę, widzisz jaki to cielok >