Dzisiejszy dzień był w miarę spokojny. Nadal jego partnerka boczyła się o rzekomą zdradę. A on przecież jej nie zdradzał! Jak niby miał jej to udowodnić? Skoczyć z drzewa i stracić jedno z żyć? Przecież to absurdalne. Musiał znaleźć sprawcę rozsiewania plotek. Nic więc dziwnego, że kroki swe skierował do Ognistego Języka. Kocur widząc go uśmiechnął się szeroko.
- Cześć liderze! To co? Dzisiaj będzie moje mianowanie na zastępcę?
- Nie. Musimy porozmawiać - zaczął.
- Jasne! Z chęcią pomogę ci przydzielić mentorów - powiedział i udał się za nim na ubocze. - To tak... Dla tego gluta z łatami to bym dał siebie. Wiesz... Jestem w końcu najlepszy! A dla tego skaczącego coś, też siebie! Poradzę sobie ze szkoleniem ich wszystkich! Zobaczysz! Udowodnię ci to!
Załamał łapy. Przecież nie o tym chciał z nim rozmawiać. Ten jednak się tak nakręcił, że musiał poczekać, aż się zmęczy. Po wymienieniu wszystkich kociaków i przypisaniu ich do siebie, w końcu ucieszył się, gdy ten zmienił temat.
- No! To tyle! Cieszę się, że przyszedłeś z tym do mnie. - Uśmiechnął się zadowolony. - Dobra to ja będę już leciał! - pożegnał się, ale nie zdążył odejść, bo pan lider nadepnął mu na ogon, przytrzymując w miejscu.
- Chodziło mi o plotki.
- Aaaa! To hm... Słyszałem, że Mglisty Sen ćpa ze Smutną Ciszą. - Jesionowa Gwiazda zatkał mu pysk ogonem, nie dając dokończyć.
- Nie o to mi chodzi. Chodzi o plotki o mnie i Zbożowym Kłosie.
- To to prawda? - Zrobił wielkie oczy.
- Nie! - warknął czując rosnącą irytację. - Właśnie to nie jest prawda. Chcę wiedzieć, kto to wymyślił! ty?
- Ja? Ja nie! Naprawdę! - zaczął się bronić.
- A wiesz może kto? - dopytywał czekoladowy.
- Jak zrobisz mnie zastępcą, to z chęcią wezmę na swoje barki to śledztwo!
Po jego trupie. Wstał i nie zaszczycając spojrzeniem Ognistego Języka, który zaczął za nim wołać, udał się w pobliże żłobka. Przypomniał sobie, że Królicze Serce miał dzieci. Może to był odpowiedni czas, aby odwiedzić maluchy? Wszedł do środka, witając się z karmicielkami. Jego wzrok padł na masę małych kociaków, które bawiły się między sobą. Nagle jeden maluch, przypadkiem potknął się i wpadł mu pod łapy.
- Hej, nic ci nie jest? - zapytał, pomagając mu podnieść się.
<Muchomorku?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz