Czekoladowy wszedł do żłobka. Przyszedł odwiedzić Trzcinę i jej potomstwo. Chciał mieć pewność, że maluchy dobrze się chowają. Takie małe kociaki potrzebowały szczególnej i troskliwej opieki, praktycznie nie można było spuścić ich z oczu. Trzcina przejęła również opiekę nad znajdką, Ziemniaczkiem. W żłobku roiło się więc od kociąt, którymi należało się opiekować. Jeżowa Ścieżka rozejrzał się po żłobku i od razu zauważył "arcydzieło" zrobione przez Szept. Kotka została karnie zdegradowana do kociaka. Jeżyk osobiście uważał, że kara była niewłaściwa i zbyt surowa. Z tego co zdołał zauważyć, Mokra Gwiazda nie dawał odpowiednich kar. Nie chciał jednak słuchać swojego przyjaciela i czasami czekoladowy czuł się tak, jakby przywódca w ogóle nie liczył się z jego zdaniem, a chyba przyjaźń powinna działać inaczej?
Spoglądał chwilę ze współczuciem na Szept. Będzie kiedyś dobrą wojowniczką, był o tym przekonany. Następnie podszedł do karmicielki i dał jej ogórecznik. Przy okazji zaczął wypytywać o stan zdrowia. Trzcinie zdawało się jednak nie przeszkadzać życie w klanie i żłobku, była wręcz rozpieszczana jako jedyna karmicielka.
- Nie wiem co to jest, nie wiem na co jej ta budowla, ale niech sobie ją ma. - miauknęła kocica wyczuwając jego wzrok na budowli Szeptu.
Jeżowa Ścieżka kiwnął krótko głową, dalej obserwując niecodzienne zjawisko. Czy było bezpieczne?
Szepcząca Łapa odetkała wejście do swojej kryjówki, po czym wystawiła przez nie głowę uśmiechając się lekko do Jeżowej Ścieżki. Dała mu znak ruchem głowy, żeby wszedł. Jedno z kociąt Trzciny podniosło się i zaczęło zmierzać do kryjówki, pewnie wiedzione ciekawością. Kotka zaczęła gorączkowo dawać sygnały medykowi, by jak najszybciej wszedł do środka. Kociak widząc to zaczął biec by dostać się do jej twierdzy zanim Jeżyk zdąży wejść a ona zatka za nim przejście.
Jeżowa Ścieżka ostrożnie złapał kociaka za skórę na karku i odniósł go na posłanie matki. Spojrzał na niego z łagodnością. Następnie podszedł do Szepczącej Łapy. Nie próbował jednak wejść do jej twierdzy, to było dla niego zbyt niebezpieczne.
- Gotowe. Teraz na pewno nie wda się infekcja. Na przyszłość uważaj na szczury, Orzechowe Futro. - czekoladowy skończył opiekę nad starszym.
Wojownik kiwnął głową na znak zgody.
- Dobrze, Jeżowa Ścieżko. Dziękuję.
Miał zamiar odnieść zioła do składziku, a potem je posegregować. Dostrzegł obecność w legowisku, kątem oka wyłapał Szept. Kotka stała w wejściu, jakby się wahała. Machnął do niej ogonem na powitanie, chcąc już tym samym również zachęcić. Orzechowe Futro wstał i poszedł w stronę siostry Słonecznikowej Łapy. Otarł swą głowę o jej głowę.
- Muszę wracać do legowiska wojowników. Do widzenia Jeżowa Ścieżko! Pa Szept.... - pożegnał się, opuszczając legowisko pełne medykamentów.
Szept zwróciła spojrzenie na medyka, który przekrzywił lekko łeb.
- Czy coś ci dolega? - spytał pręgowany klasycznie kocur.
Szept od razu po jego pytaniu przesunęła kamień który dotąd znajdował się poza zasięgiem wzroku czekoladowego. Wepchnęła skałę do legowiska medyka po czym wskazała na długi ślad po pazurach na powierzchni głazu. Następnie nosem trąciła niedaleko leżące zioła.
Jeżowa Ścieżka zamrugał zdziwiony. Chciała, żeby wyleczył kamień? Wiedział, że Szept bardzo lubi swoje kamienie, wręcz jest to jej zainteresowanie. Miał ochotę się zaśmiać - oto nowe zadanie dla medyka, jeszcze w swojej karierze nie leczył kamieni. Uszanował jednak prośbę Szept. Naprawdę się martwiła, a on miał akurat trochę czasu wolnego, po prostu znowu nie zrobi sobie przerwy. Podszedł do kotki i jej kamienia, po czym dotknął go nosem.
- Możemy posmarować go żywicą. - zaproponował i odwrócił się, prędko idąc do składziku z ziołami. Wrócił z mchem nasączonym żywicą, którą ostrożnie rozsmarował na kamyczku. Szept obserwowała całe "leczenie" bardzo uważnie. Po wszystkim uśmiechnął się do kotki. - Już. Będzie się tylko trochę lepił.
- Co się stało? - zbliżył się do Szepczącej Łapy i pomógł jej wstać. - Mogłeś delikatniej.
- Ona zwariowała. Świruska. - prychnął.
Odwrócił się i wyszedł, zostawiając czekoladowego bez wyjaśnień. Medyk zmarszczył brwi. Co się mogło wydarzyć? Cicho westchnął i poprowadził uczennicę na jedno z legowisk, gdzie mogła usiąść. Nasączył mech wodą i położył na jej łebku. Wydawała się otóż dziwnie rozpalona.
- Szepcząca Łapo, co się stało? - spytał, wbijając w nią oczekujące spojrzenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz