BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

26 grudnia 2023

Od Jutrzenki (Zarannej Zjawy) CD. Bieliczego Pióra

*dawno temu*
Zaczęli modlitwe do Mrocznej Puszczy. Ciocia Bielik uczyła ją słów, a mała Jutrzenka chłonęła je niczym gąbka, starając się zapamiętać tak usilnie. Chciała cokolwiek dać duchom. Choćby modlitwę z pyszczka tak żałosnego stworzenia, jakim była. Powtarzała słowa po Bielik, starając się jak najmniej jąkać, choć niezbyt jej to wychodziło. Mówiła szczerze. Z pasją. Po którymś powtórzeniu z kolei usłyszała pochwałę z pyska arlekinki.
— Bardzo ładnie, Jutrzenko. Będzie z ciebie wspaniała kultystka. — Karmicielka pogłaskała ją po główce. Na tę pochwałę oczka małej zaiskrzyły się.
— N-na-naprawdę? — spytała, a z jej oczu poleciały łzy. Ale nie łzy smutku, tylko szczęścia. Przyczepiła się do bielik niczym kot do grzejnika w zimny poranek. — dz-dzi-dziękuję cio-ciociu Bie-bielik!
— Proszę skarbie. To co? Chcesz się jeszcze może zdrzemnąć? — zachęcała małą, aby wróciła do słodkiego snu.
— W-wolę... w-wolę sp-sprawi-sprawić, by d-duchy b-były szcz-szczęśli-szczęśliwe... — wymiauczała cichutko. — c-co j-jeszcz-jeszcze mo-mogę d-dla ni-nich zro-zrobić?
— Na ten moment jesteś kocięciem. Ja w twoim wieku też bardzo chciałam pomagać dorosłym i kultowi, ale musiałam na to poczekać. Jedynie co było mi dane to modlitwy oraz nauka jak być dobrą kultystką.
— A... m-mo-moż-możesz... m-mnie... sp-spró-spróbować... na-nauczy-nauczyć? — spytała błagalnie.
— O modlitwie już ci opowiadałam o byciu kultystką w sumie też. Jedyne co musisz robić to być wierna Mrocznej Puszczy, modlić się i w dorosłości powołać na świat kocięta, które będą kontynuować nasze dzieło.
— K-koci-kocięta? — zdziwiła się i zaraz podzieliła swymi obawami — a... o-one... ni-nie b-będ-będą... po m-mnie.... t-t-takie... stra-strachliwe? — spytała.
— Każde kocię jest inne. Już kilka wychowałam. Mało które było podobne do rodzica. Wszystkie były indywidualnymi osobami o innych celach i pragnieniach czy też zachowaniach. Z wami jest podobnie. Charakter kształtuje się całe wasze życie. Jest szansa, że ci przejdzie.
Czyli jej dzieci tego nie odziedziczą? Mogła się przysłużyć Mrocznej Puszczy jeszcze bardziej, niż tylko poprzez modlitwę? To było takie wspaniałe! Przytuliła się do Bieliczego Pióra, zatapiając w jej sierści.
***
*Jeszcze przed tym całym ambarasem w KW, ale już po śmierci Bursztynowej Łapy, Pora Opadających Liści, początek*
Stanęła przed żłobkiem, by następnie wejść powoli do środka. Wewnątrz nie było ani Jadowitej Żmii, ani jej kociąt. Zaranna Zjawa czekała właśnie na taki moment. Chciała porozmawiać z Bieliczym Piórem na osobności, bez niepotrzebnych spojrzeń na swoim futrze i nastawionych w ich stronę uszu.
Dostrzegła karmicielkę odpoczywającą na swym legowisku.
— Dzień dobry, Zaranna! Jak się miewasz? — spytała przyjaźnie karmicielka, która niegdyś zastępowała jej praktycznie matkę za kociaka.
— Chcę dać duchom więcej. Chcę nauczyć się wszystkiego, by móc lepiej im służyć. Każdej modlitwy, każdego rytuału, wszystkiego — walnęła prosto z mostu z powagą w głosie, następnie czekając na reakcję.

<Bielik?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz