- Węgielku. Kamienna Agonia... Kamienna Agonia jest twoją mamą. Nie jesteś moim bratem, tylko jej synem. Oddała cię Wilczej na wychowanie, ale było jej głupio więc teraz się zajmuje tobą. I tylko tobą - wypaliła przy najbliższej okazji, bez żadnego porządnego rozpoczęcia rozmowy.
Nie tego się spodziewał, kiedy zobaczył siostrzyczkę. Chciał jej zaproponować wspólny spacer, by porozmawiać o ich treningu, a zamiast tego w jego łebku nastąpiła burza. Zapomniał o tym co chciał zrobić i skupił całą swoją uwagę na Czajkowej Łapie. Jak to... jak to Kamienna Agonia była jego mamą? Przecież... przecież chyba by mu powiedziała, prawda? Nie kręciłaby, że jest jej mentorem, który ponownie zstąpił na ziemię. A jeśli to prawda? Może to Kamienna Agonia dała mu to ciało, ale oddała Wilczej Zamieci, by... no właśnie. Dlaczego miałaby to zrobić? To było takie skomplikowane! Na pewno musiał z nią o tym porozmawiać. Wieść, że nie jest bratem Czajki, Róży i Pasikonik był wstrząsający. Mieli przecież takie same oczy i pędzelki. To, że kotki były szylkretowe, a on nie, od razu sprawiało, że nie byli rodzeństwem? Skulił uszka, patrząc na Czajkę tak, jakby miała zaraz powiedzieć, że to był żart. Ta jednak wyglądała na poważną, tak jakby była o tym święcie przekonana.
- Skąd... skąd niby o tym wiesz? - miauknął.
- Rozżarzony Płomień mi powiedział!
Jej mentor? Był dorosły i straszny... możliwe, że mógł znać tajemnice zastępczyni. Pokręcił głową. Nie potrafił nadal w to uwierzyć. Kamienna Agonia w sumie zachowywała się bardzo miło i nawet dawała się tulić, ale... ale że była jego matką? Musiał z nią o tym porozmawiać.
- Ale Czajeczko. To nie tak. Ja przecież jestem jej mentorem, jak mogę być też jej synem? A co... co z naszymi pędzelkami? Czy Zajęcza Gwiazda o tym wiedział? Zajmował się nami...
- Może go spytamy? - zaproponowała.
Tak. To był dobry pomysł. Szybkim krokiem ruszył do legowiska lidera z siostrą u boku. Jeżeli Kamień mu nie powiedziała, to raczej nie chciała by o tym wiedział, więc pytanie jej o to, było w tym momencie nierozsądne. A lider przecież wie wszystko!
Weszli do środka, miaucząc powitanie. Zajęcza Gwiazda skupił na nich uwagę, a go przeszły ciarki. To nie był już ten miły kocur, którego znał. Nie patrzyłby na niego takim wzrokiem.
- Zajęcza Gwiazdo... Bo... Czy ja... ja jestem synem Kamiennej Agonii, a nie Wilczej Zamieci? Urodziła mnie i dała jej na wychowanie? - modlił się w duchu, że zaprzeczy.
- Tak. To twoja matka. Jesteś tyle samo wart co ona. Teraz siedzi w żłobku, a niedługo na świat przyjdzie twoje prawdziwe rodzeństwo. Możesz ją odwiedzić i sam zapytać jeżeli będzie miała odwagę powiedzieć ci prawdę.
Niemożliwe. Do oczu napłynęły mu łezki. Niemożliwe! Czuł jak świat się chwieje. Czajka nie była jego siostrą?! Spojrzał to na nią, to na lidera i szybko opuścił jego legowisko. Kamień jest w ciąży? Będzie miał rodzeństwo prawdziwe? Ale... ale on nie chciał. On chciał Czajkę, Pasikonik i Różyczkę! Co teraz się stanie? Przestaną się przyjaźnić? Nie będą mogli razem spać? Na drżących łapach, przysiadł na ziemi, wbijając wzrok w żłobek, gdzie była jego prawdziwa matka. Bał się. Nadal nie chciał w to wierzyć. Ale... ale to prawda.
- Czajeczko, to nie może być prawda. Nie może! - Zaczął kręcić łebkiem, mocząc się łzami.
<Czajko?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz