— Ja… - zaczął, chcąc przedstawić się w lepszym świetle. — J-ja naprawdę n-nie mam nic d-do ukrycia. Po prostu lubię cz-czasem p-przejść s-się n-na polowanie w s-samotności — oznajmił, a potem przyszła mu do głowy niegłupia myśl. — J-jeśli chcesz, t-to możesz w s-sumie pójść z-ze mną. Zobaczysz, że nie mam z-złych intencji, a przy okazji złapiemy coś dla klanu — zaproponował.
Hm... Na to mógł przystać. Dzięki temu sprawdzi czy kocur przypadkiem nie kłamie. Było to w końcu zbyt podejrzane, że lubi polować sam. Komu normalnemu to sprawia przyjemność? Wiedział, że wojownik był dziwny, ale że aż tak? On zawsze lubił do kogoś się odezwać, nieco porywalizować, to sprawiało, że dzień był znacznie lepszy.
- No dobra. To chodźmy - miauknął, kierując kroki za rudym.
Musiał przyznać, że polowanie z nim okazało się bardzo owocne i wrócili do obozu z kilkoma piszczkami. Nie dostrzegł też nic podejrzanego. Żadnych zerknięć w podejrzanym kierunku, nic. Chyba rzeczywiście mówił prawdę... Ale postanowił jeszcze go poobserwować, tak dla upewnienia się.
***
*przed śmiercią Zbożowej Gwiazdy*
Nie mógł w to uwierzyć! Miał takie szczęście! Dowiedział się ciekawych faktów o Klanie Wilka, które od razu zgłosił Niezapominajkowemu Snu. Mógł to przekazać Zbożowej Gwieździe, ale liderka ostatnio mało co wychodziła ze swojej dziupli. Wiedział, że była stara, ale że aż tak, by przesypiać każdy dzień? Raz nawet martwił się, czy przypadkiem tam nie umarła, ale kiedy do niej zajrzał, ta trzymała się dobrze. Mimo to nie dałaby rady coś więcej mu powiedzieć, dlatego też zastępca okazał się lepszym kandydatem do zwierzeń. Miał nadzieję, że wykorzystają tą sytuację i nieco ugrają. Przecież to była okazja!
Dobry humor nie opuszczał go przez wiele dni. No... do czasu, aż nie przypomniał sobie, że jego siostra jest w ciąży. Jak do tego doszło?! Kotka jednak nie chciała mu nic mówić, a z chęcią zlałby tego drania, który jej to zrobił!.
- Hej! - Kwitnąca Stokrotka znalazła się tuż obok niego, co go zaskoczyło. Ale chyba powinien się do tego przyzwyczaić. Za kociaka była naprawdę szybka.
- Co tam? - zapytał, widząc jak jej pysk otwiera się do rozmowy.
No i nie mylił się. Przyjaciółka opowiedziała mu ostatnio co się wydarzyło, wiedział, że Popielaty Świt doczekała się potomstwa, co nadal trudno mu było przyjąć do wiadomości. Ale jej narzekanie na Ptasi Jazgot? Tego się nie spodziewał. Oczywiście kotki zawsze ze sobą rywalizowały, ale jakoś się tolerowały.
- ... No i znika. Mam dość. Nasza paczka się sypie. - Tupnęła na potwierdzenie swoich słów łapą.
Tak. Też to zauważył. Każdy już kogoś prawie miał. Czas spędzali znacznie mniej niż za ucznia.
- Mam pomysł - miauknął po czym podzielił się z nią tym, czego dowiedział się na zgromadzeniu.
- Naprawdę? O rany! Ale mysi móżdżek! - zachichotała.
- Prawda? Ciekawe czy Klan Nocy coś z tym zrobi. Fajnie byłoby być leśną potęgą - miauknął.
Nagle w oczy rzucił mu się Rudzikowy Śpiew. Właśnie! Za bardzo nie zwracał na zgromadzeniu na niego uwagę, ale był jakiś radośniejszy? Postanowił, że podjedzie z kotką do niego i wypyta o to jak spędził tam czas. Może też zdobył jakieś ciekawe wieści, ale z innych klanów?
- Hej, Rudzikowy Śpiewie! Jak tam zgromadzenie? Dowiedziałeś się czegoś ciekawego? - zapytał podchodząc do tchórzliwego kocura.
<Rudzik?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz