BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

05 września 2019

Od Wilczego Serca CD. Cętkowanego Liścia


    Jak ostatnio co noc, dręczyły go koszmary. Niewyspany (powoli zaczynał się do tego przyzwyczajać), powlókł się do centrum obozu, na wypadek gdyby wyznaczono mu patrol. Nie zwracając uwagi na innych klanowiczów, stanął w bezpiecznej odległości od reszty i nasłuchiwał, udając że nie widzi spojrzeń rzucanych mu przez Iglasty Krzew, zresztą kocur szybko znalazł sobie nową ofiarę - Cętkowany Liść. I stało się, dostał patrol razem z nią. Zupełnie zignorował dziwne przejęzyczenie zastępcy, jak wszystko, co nie dotyczyło planu zabicia Lisiej Gwiazdy. Nieobecny, podążył za resztą grupy. Zastanawiał się, jaka pora będzie najlepsza do wejścia do obozu Klanu Klifu. Czy mógł poprosić Srokę o spotkanie o konkretnej porze? Mogłoby to wzbudzić jej podejrzenia… Z drugiej strony, nie może zdać się na przypadek…
- Mogę coś powiedzieć? - głos któregoś z kotów wyrwał go z zamyślenia. Młody pytał o możliwość polowania, Wilcze Serce szybko przestał słuchać wymiany zdań między nim a mentorem. Zastrzygł uchem dopiero słysząc swoje imię, dzięki czemu dowiedział się, że robią przerwę na polowanie. Parsknął, rzucając jakąś uwagę o ilości zwierzyny i oddalił się zadowolony z chwili dla siebie. Bardziej z obowiązku zaczął tropić i w krótce natrafił na ślad, prawdopodobnie myszy. Jasne. Jak kot chce mieć trochę spokoju to w pustym lesie pojawia się zwierzyna, tuż pod jego nosem… Westchnął, odkładając planowanie idealnego zabójstwa Lisiej Mendy na później. Nie minęło dużo czasu, gdy stał gotowy do skoku. Spiął mięśnie, już czując mysz w pysku…
Dostrzegł tylko cień migający z boku i wylądował w zaspie.
- Na osty i ciernie - Tylko jej tu brakowało… Wygrzebał się z zaspy i spojrzał na Cętkowany Liść. Dostrzegł mściwy błysk w jej oku, zupełnie nie tego się spodziewał. Poczuł jak jeży mu się sierść na karku. Czy ta pokraka musiała zjawić się akurat wtedy, gdy chciał być sam?
Obnażył kły. Na dodatek ewidentnie szukała zaczepki, a to ostatnie, czego mu było trzeba.
No właśnie. Nie potrzebował awantur. Wzruszył tylko ramionami i rozluźnił mięśnie. Ruszył dalej przed siebie, próbując złapać trop spłoszonej myszy.
- A ty dokąd? - burknęła. Nic nie irytowało zdenerwowanych kocic bardziej, niż ich ignorowanie. Szkoda, że o tym zapomniał.
- Nie twoja sprawa - warknął ostrzej niż zamierzał. Kotka tylko uśmiechnęła się w sposób nie zwiastujący niczego dobrego.
- A właśnie że moja. Jesteśmy z tego samego klanu, na dodatek ja cię tu przyprowadziłam.
- I co z tego? - parsknął. - Zresztą, świetnie dbasz o klan, pozbawiając go piszczki.
Zamachała nerwowo ogonem na boki, nie za bardzo wiedząc, jak się odgryźć.
- A ty masz prawo znikać na całe dnie? Ta mysz to nic w porównaniu do piszczek, które przyniosłam w czasie, gdy ty włóczyłeś się niewiadomo gdzie.
- Nie twoja sprawa - warknął ponownie, jeżąc sierść. - Mam coś ważnego do zrobienia. Poczuł mimowolny skurcz mięśni w łapie. Ostatnio zdarzały mu się coraz częściej...
- Ważnego? Ciekawe co - parsknęła. - Może dzieci jakiejś kotce z innego klanu? Powiedzmy… Klanu Klifu.
Ledwo powstrzymał się przed rzuceniem na tryumfalnie uśmiechniętą kotkę. Psia mać! Musiał pachnieć Sroką po ich spotkaniu, zupełnie o tym nie pomyślał… Nie miał zamiaru z niczego się tłumaczyć tej burej kupie futra. Psia mać, psia mać, psia mać!
Nagle poczuł, jak jego ciało wypełnia znajome uczucie lodowatego chłodu. Odetchnął głębiej, opanowując nerwy. Podszedł bliżej do przyglądającej mu się z zadowoleniem kotki i spojrzał na nią z góry. Jak kiedyś, zanim dołączył do klanu.
- A gdyby nawet, co cię to obchodzi? - wycedził, a jego głos był jak lodowaty wicher. - Wracaj do swoich spraw wojowniczko. Poluj, szkol ucznia i trzymaj się z daleka od takich jak ja.
Odwrócił się i odszedł, ignorując cień bólu w oczach kotki.

<Cętko? Wilcze Serce nie w humorze :P>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)