BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

11 marca 2017

Od Malinowej Gwiazdy

Uznajmy, że działo to się wtedy, kiedy Węgiel miał 6 księżyców
 
Działo się o wiele za dużo rzeczy w klanie. Byłam zdenerwowana na siebie, klan i Srebrną Gwiazdę oraz jej sztywnego czarnego pupilka. Nie mogłam jednak wszystkiego zostawić i zrezygnować z życia. Klan nie chciał wojny o takie błahe sprawy, więc zostawimy Burzę w spokoju. Skończyłam jeść drozda i rozejrzałam się po obozie. Życie tutaj grało spokojnym rytmem. Raz po raz dało się słyszeć piski kociąt i podniecone rozmowy jakichś terminatorów. Musiałam dzisiaj zabrać na trening Przejrzystą Łapę - większość terminatorów już podążali ku randze wojownika, a srebrzysty kocurek siedział nadal w miejscu. Czułam się winna i nękało mnie sumienie, jednak spraw klanu (i mojego lenistwa) nie dało się przesunąć, więc musiał trochę poczekać. Miałam jednak nadzieję, że kiedy tylko się zbiorę to wystartujemy, aż w końcu zrównamy się z innymi, a może kiedyś mój uczeń zostanie zastępcą, a później liderem? Nigdy nic nie wiadomo, chociaż tak naprawdę go nie znam. Ale z uczniami łączyła mnie jakaś więź i odpowiedzialność za to co robią. Nie koniecznie będzie ona taka jak z Płomienną Pręgą - on był wyjątkowy i łączyła nas miłość - ale jednak to uczucie, że to dzięki tobie wie to co wie jest... Wspaniała. I doświadczyłam jej tylko raz. Spojrzałam na słońce, które powoli chyliło się ku zmierzchowi. Teraz uczniowie wracają z polowań, a wojownicy z patroli. Idealna pora na ceremonię. Wstałam i ruszyłam ku przewalonemu pniu, na który wskoczyłam uderzając swoim puszystym ogonem o korę.
- Niech cały Klan Nocy zbierze się pod Wysoką Skałą!
Patrzyłam jak wszystkie koty zaczęły się zbierać. Od najstarszych, takich jak moja dawna mentorka, po najmłodszych, czyli Węgielka, który miał właśnie wkroczyć w nowy rozdział swojego życia. Odkaszlnęłam głośno i przeczesałam wzrokiem cały obóz. Z tego miejsce widziałam go całego w pełnej okazałości.
- Byłam z delegacją w obozie Klanu Burzy - pierw trzeba zacząć od ogłoszeń, to w końcu najważniejsze, żeby każdy wiedział co i jak - Srebrna Gwiazda nie była zadowolona z naszych odwiedzin, a i jej klan nie był zadowolony i nie zabrakło w tym prychnięć i syków. Ah, jak cudowne były czasy, gdy można było z nimi pokojowo rozmawiać na granicy... Teraz jest przeciwnie. Mam jednak nadzieje, że ta to szarej kotce do myślenia. Zastrzegam też, że na najbliższym zebraniu jest zakaz - wypowiadając ostatnie słowo ostrym akcentem, spojrzałam na nowo mianowanych terminatorów zastanawiając się jakie pomysły mogą przyjść im do głowy podczas rozmów z innymi klanami - wspominania o tym wydarzeniu. To jest sprawa jedynie Klanu Nocy i Burzy.
Odczekała kolejny moment, żeby każdy przyswoił sobie tą informację, aż ponownie zabrała głos:
-Pamiętajmy, że podczas mianowania nowych uczniów Klan Nocy rośnie w siłę i znaczy to, że nigdy nie upadnie. Węglu, Jagódku, wystąpcie. Nadszedł czas na wasze mianowanie - Jagódku, byłeś chory, więc jesteś trochę w tyle z treningiem, więc dam ci kogoś kto z pewnością cię zaprowadzi szybko na drogę do wojowniczego miana. Na mocy nadanej mi przez Klan Gwiazdy zostaniesz więc Jagodową Łapą, a twoim mentorem Gepardzie Futro. Za to ty Węglu, będziesz od dzisiaj (...) a twoją mentorką zostanie Złota Łuska. Ceremonię uważam za zakończoną.
Uśmiechnęłam się jedynie delikatnie i kiedy klanowicze zaczęli się rozchodzić to zeskoczyłam miękko na ziemię i zatrzymałam Przejrzystą Łapę. Mój wyraz pyska nie był już tak promienny, a jedynie obojętny, ale widać było też ten wyraz, który znaczył tylko jedno... przepraszam.
-Jutro o wschodzie słońca przy wyjściu z obozu - Powiedziałam jedynie i zanim syn Srebrnego Pyska zdążył mi odpowiedzieć to już mnie nie było.
***
Dzisiaj ranem jeszcze przed wschodem słońca czekałam przy wyjściu z obozu. Kiedy słońce wychyliło się zza drzew przed nią pojawił się kocur. Zadowolona z tego, że pojawił się punktualnie bez słowa odwróciłam się i ruszyłam przez las, aż w końcu zatrzymałam się w miejscu gdzie nie było tak dużo drzew.
-Pierw, teoria, mam nadzieję, że znasz wszystkie rangi. Wymień mi je i co koty je piastujące wykonują. Nie martw się, jeżeli się pomylisz poprawię cię - Zapewniła ciepło i zamilkła czekając na odpowiedź.

<Przejrzysty? Mali pewnie zacznie od rang i przywódców, zastępców medyków w innych klanach, ok>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz