BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 kwietnia 2014

Wężynowa Łapa


Autor grafiki: wierzba9005
OGÓLNE
WĘŻYNOWA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Wężyna
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Włóczędzy>Klan Nocy
Ranga: Uczennica

- - - -

Właściciel: Postać NPC
Autor: prega (dc)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Wężyna to wielka, długowłosa kocica o lśniącym futrze i intensywnie zielonych oczach. Jej głowę otacza potężna grzywa, wyglądem przypominająca fałd tłuszczowy królic, a czubki jej rudych uszu zdobią pędzelki. Jej ciało pokrywają ogniście rude i czarne łaty, a pysk zdobi rdzawa maska, wyglądem przypominająca skrzydła motyla.
Cechy szczególne - Pędzelki na uszach, grzywa, wzór motyla i pieprzyk na pysku.
Kolor sierści - Czarny (pręgowany klasycznie na rudym) szylkret calico 
Długość sierści - Długa
Kolor oczu - Zielone
Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

Kocica wraz z mlekiem matki wyssała przekonanie o swej świetności. Była córeczką tatusia, najstarszą z miotu, jego dumą, w przeciwieństwie do jego partnerki i pozostałych kociąt z miotu, które były słabe i nieśmiałe, w niczym go nie przypominając. Od zawsze miała to co chciała, nie obchodziło jej, jaka będzie tego cena ani jak wpłynie to na inne koty w jej otoczeniu. To ona grała główną rolę w tym świecie i to jej należał się poklask i uwielbienie. Aż do dorosłości nie wyzbyła się tego toksycznego sposobu myślenia. Wyrosła na zachłanną manipulantkę, zadufaną w sobie i widzącą nie dalej, niż sięgał jej czubek ceglastego nosa. Z pogardą patrzy na innych, nie widząc nikogo na równi z sobą. Nie przejmuje się kłamstwem czy przekrętami, dla niej są to jedynie zwykłe sposoby na położenie łap na tym, czego właśnie pragnie. Obrażanie innych także nijak nie przebudza w niej refleksji czy moralności. Jest bezpośrednia i mówi to co myśli, bez ogródek i zastanowienia się nad swymi słowami. Skoro takie jest jej zdanie, to taka właśnie jest prawda.

MORALNOŚĆ

Ateistka, brzydzi się krwią i brudzeniem łap tak długo, aż nie znajdzie kogoś, kto zrobi to za nią — wtedy magicznie wszystkie ograniczenia znikają i nawet najokrutniejszy, zgotowany przez nią komuś los, nie wzruszy jej zamkniętego serducha.

CIEKAWOSTKI

- Lubi przeciągać słowa, mówi głębokim i znużonym tonem, jak gdyby wszystko ją nudziło. Wyjątkiem są sytuacje, gdzie trzeba odstawić ładny teatrzyk.
- Kocha błyskotki, piórka, kamyczki, szkiełka i każdą inną biżuterię.
- Chrapie podczas snu, ale to wypiera.
- Aktorka jakich mało, umie świetnie udawać.
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: IV
Słabe strony: Skoczność, pływanie, małe doświadczenie w bezpośredniej walce.
Mocne strony: Siła, zwinność, spryt

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Rupert (*)
Matka - Norka
Rodzeństwo - Kraczek, Rukiew
Partner - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Rupert (*), Bursztynowy Brzask
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Kotka urodziła się w miocie Norki i Ruperta, stając się oczkiem w głowie swego ojca, który gardził pozostałymi członkami rodziny jak najprawdziwszym robactwem. Przez większość swego życia to on ją uczył, czuwał i spełniał jej zachcianki, więc gdy tragicznie został rozszarpany przez psy, Wężyna nie miała innego wyjścia niż odejście i znalezienie nowego domu, który będzie w stanie ją utrzymywać.
Znalazła to w grupie włóczęgów, mieszkających w okolicy wodospadu. Nie obchodziło jej kto nimi rządził, do czego dążyli ani po co potrzebowali aż tylu kotów. Liczyło się, że za sprawowanie zwykłych patroli i okazjonalne danie komuś w pysk miała gdzie spać i co jeść.
Tak minęło jej osiem księżyców, aż do rozpoczęcia się ataków ze strony Klanu Nocy. Gdy doszło do ostatecznej bitwy, skryła się w nadziei, iż zwieje gdy tylko minie najgorsze. Plan ten jednak zawiódł, a Wężyna musiała nieźle nakombinować, by wdać się w łaski Spienionej Gwiazdy i zostać przyjętą do klanu, przynajmniej na czas obmyślenia nowego sposobu działania.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)