BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

02 czerwca 2020

Od Szczawika (Szczawiowej Łapy) CD. Żywicznej Mordki

Pragnienie wygrania pojedynku, było tak silne, że kocurek z początku nie zrozumiał słów ojca. Przekrzywił łebek. Dotąd sądził, że jedynym sposobem na zwycięstwo, jest pokonanie swoich rywali, czasem nawet kosztem życia. Spojrzał na leżące stokrotki. Nawet ładne. Nie poświęcił im nawet kilku uderzeń serca, zwracając spojrzenie pomarańczowych oczu, prosto na śpiącą mamę. Berberysowa Bryza nie spodziewała się ataku. Mieli idealny moment. Oblizał pyszczek, zachwycony wizją pokonania "straszliwego potwora". To dopiero zabawa!
— Łaskotkami? — miauknęła zdziwiona Rumianek. Siostrzyczka siedziała bardzo blisko ich jedynego, wspaniałego tatusia, czekając na jego znak do ataku. Szczawik napiął mięśnie, przygotowując się na to, co miało nadejść. — A jeśli nie zadziałają?
— W-wtedy w-wiejemy. 
Liliowy kocurek zastrzygł uszami.
— Spokojnie, tato, wygramy. Jeśli się boisz, możesz ukryć się za mną. Obronię cię! — dumnie się wyprostował. Był gotowy zawsze stawać w obronie swojej rodziny, cokolwiek by się miało wydarzyć. Rodzice i rodzeństwo mogli czuć się więc spokojni z wiedzą, że taki kocurek jak on nad nimi czuwa.
— Ej, ja też chce bronić taty! — obruszyła się Dalia.
Szczawik liznął siostrzyczkę w czubek głowy.
— To będziemy go chronić wspólnie. Zgadzasz się tatusiu? — spojrzał na Żywiczną Mordkę wielkimi, proszącymi oczami. Nie czekał jednak na jego odpowiedz. — Klanie Klifu, atak!
Na znak kocurka całe stadko kociąt rzuciło się w stronę śpiącej królowej. Pędząc na miękkich, małych łapkach, kociaki dopadły do Berberysowej Bryzy, wskakując na matkę z różnych stron. Szczawik utrzymał równowagę na jej grzbiecie. Kocica otworzyła ślepia, wybudzona już po części ze snu. Musieli działać szybko. Wnuki Sroczego Żaru pośpiesznie zaczęły łaskotać mamę, w najbardziej odkrytych miejscach, jak brzuch, grzbiet, szyja, a nawet łapy. Liliowy ogonkiem przejechał kilka razy po jej boku, wywołując większy śmiech u kocicy. Pomimo wicia się kotki, udało im się utrzymać. Piątka maluchów nie przerywała swojego zajęcia.
— Kocia- — zachichotała zastępczyni. — W-wystar-rczy.
Pierworodny rzucił szybkie spojrzenie w stronę rodzeństwa. Widząc jednak jak kiwają główkami, przestał poruszać łapkami i ogonem, zaprzestając łaskotania mamy. Berberys ledwo powstrzymywała się od śmiechu. Przyjrzała się zaciekawiona kociętom. Wykorzystały okazję. Przytuliły się do kotki, mrucząc głośno z zadowoleniem, zwłaszcza, gdy Berberysowa Bryza lizała ich po główkach. Ta chwila przyjemności mogłaby trwać bez końca, gdyby nie pewien szczegół.
— Wygraliśmy! Jesteśmy niepokonani! — wykrzyknął Szczawik, wyrywając się z kręgu rodzeństwa. Piski radości przepełniły całą kociarnię. Odnieśli zwycięstwo! Zadowolony podbiegł pośpiesznie do Żywicy, szykującego się do opuszczenia żłobka.
— Tato! Tato! — poczekał, aż kocur przystanie. — Widziałeś? Wygraliśmy!  Teraz jesteś z nas dumny?


<Żywico?> 
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)