BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

21 września 2020

Od Króliczego Serca

Chociaż stan zdrowia Szałwiowej Chmury się poprawił, Królicze Serce nadal do niej zaglądał upewniając się, że wszystko dobrze. Tego dnia jednak, rodzice wybrali się na spacer. Był to dobry powód, żeby znaleźć dla siebie jakieś zajęcie. Zwinkowa Łapa i Murówkowa Łapa były na treningu, natomiast jako wojownik nie brał już udziału w treningu z Jesionowym Wichrem.  Miał znacznie więcej wolnego czasu. I to nie było dla niego przyjemne. Wolał go jakoś zagospodarować. Może wybierze się na patrol łowiecki?
Rzeka zamarzła, wraz z nadejściem Pory Nagich Drzew. Królicze Serce tęsknił do ciepłej Pory Opadających Liści, podczas której mógł rozwijać swoje hobby. Liściasty Kamień śmiał się, że może kolekcjonować sople lodu. Nie był to aż tak zły pomysł.
Królicze Serce uniósł głowę. Wpatrywał się w drzewo, z którego jeden gałęzi zwisały sople. Musiał uważać, kiedy będzie po nie wchodzić. Nie chciał stłuc delikatnego materiału. Do tego wiedział, że są zimne. Wysunął pazury, wbijając je  w korę drzewa i bardzo powoli wspinał się w górę. Podciągał się z wyćwiczeniem, które zdobył rzez swoje księżyce życia.
Będąc już na gałęzi, chwilę na niej balansował, łapiąc równowagę. Powoli zbliżył się do sopli i ostrożnie uchwycił jeden z nich. Potem drugi, schodząc z obydwoma na ośnieżoną ziemię. Z zadowoleniem ułożył je na ziemi. Podziwiał ich piękno. Lśniły w słabym świetle słońca. Były niezwykłym zjawiskiem i musiał przyznać Liściastemu Kamieniowi, że faktycznie będzie je zbierał! 
- AAAAA!!
Głośny pisk przeszył spokój panujący w obozie. Królicze Serce zerknął w stronę żłobka, skąd wypadły dwie małe torpedy. O nie... Nie, nie, nie! O wygłupach karzełków słyszał już nie raz i naprawdę nie chciał z nimi zadzierać. Zwłaszcza, że były kociakami Jesionowego Wichru. To zobowiązywało do obchodzenia się z nimi jak z jajkiem.
- Stop! - krzyknął, ale za późno.
Mała szylkretka przebiegła po jego soplach. Zostały po nich jedynie maciupkie, rozbite kawałeczki. Królicze Serce westchnął ze smutkiem. Spuścił głowę, spoglądając na własne łapy. A zapowiadało się tak pięknie.
Rudy kocurek przemknął zaraz po siostrze. Królicze Serce zdecydował, że czas wracać, skoro jego nowe zbiory zostały zniszczone. Niespodziewanie ktoś chwycił go za ogon. Prawie pisnął z przestrachu. Szeroko otwarte z przerażenie żółte ślepia, zatrzymały się na koteczce. Szybko przypomniał sobie jej imię. Znał imiona dzieci dawnego mentora - Malinka, Kaczorek, Jesiotr. I jeszcze Zaraza, Smark, którymi się opiekował. Zatem to chyba była Malinka, wielka łobuziara i chaos w ciałku kociaka.
Przełknął nerwowo ślinę. Poruszył ogonem, chcąc ją z siebie zrzucić delikatnie, ale kotka mocno się go chwyciła i za nic nie chciała zostawić. Sprawiło mu to ból. Skrzywił się lekko. Ale przecież nie mógł być niegrzeczny dla córki Jesionowego Wichru! Szanował ojca koteczki i nie chciał sprawić mu zawodu.
- M-możesz pu-puścić mój o-ogon? - wyjąkał.


<Malinko?> 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)