BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 października 2019

Od Sokoła CD. Barwinkowej Łapy

Sokół wepchnął Barwinkową Łapę pomiędzy gałęzie, sam też schował się pomiędzy nimi. Na wszystkie dziury w stodole, nie miał ochoty na kłopoty z powodu wścibskiego oraz irytującego ucznia z Klanu Klifu. Nawet, jeśli ten wścibski i irytujący uczeń trochę mu imponował. Ba, on się z nim nawet trochę utożsamiał. W jego wieku razem z Myszołowem często uciekali z obozu, a wcześniej jeszcze z kociarni. Ale jejku, jeśli teraz Puch go złapie, to przez najbliższy księżyc matka nie wypuści go z obozu. Zacisnął żeby.
― Jak nas teraz znajdą ― powiedział niemalże bezgłośnie, samym ruchem warg ― To i ty jesteś martwy, i tym bardziej ja, bo trzymam intruza.
Barwinkowa Łapa już chyba chciał zaprotestować, bo otworzył pyszczek, ale Sokół natychmiast mu go zakrył. Barwinkowa Łapa wydał z siebie zduszony bełkot. 
― Ćśśśśśśśś… Na mój znak wybiegniemy stąd, prosto do Drogi Grzmotu. Raz, dwa… Biegnij!
Wystrzelili jednocześnie jak z procy. Ziemia uciekała Sokołowi spod łap, pozwolił, by łapy poniosły go przez bagna. Pobratymcy chyba nawet ich nie usłyszeli. Cóż, to było na łapę Sokołowi. Mijali kolejne drzewa. Sokół odwrócił się i spojrzał na nowego kolegę. Barwinkowa Łapa uśmiechał się z nonszalancją. Chyba nawet nie dotarło do niego, jak bardzo był bliski obdarcia ze skóry.
Przebiegli przez większość znanych Sokołowi terenów i zatrzymali się przy Drodze Grzmotu. Już z daleka wyglądała ona jak czarna, złowieszcza fala. Sokół miał ochotę rozpłaszczyć się z przerażenia, gdy potwór Dwunogów przejechał z rykiem i zmierzwił mu futro. Ale trzeba było odprowadzić tego ucznia poza granicę jego klanu, a co zrobi później – cóż, jego problem…
― Dobra ― powiedział Sokół, nabierając więcej pewności siebie ― Ja biegnę pierwszy, a ty za mną. Przebiegnij tak szybko, jak to możliwe i nie zatrzymuj się…
― Oj, przestań! Nie popisuj się wiedzą o tym, co ja wyssałem z mlekiem matki ― zaśmiał się ― Po prostu przebiegnijmy, będzie dobrze.
I znowu wystrzelili. Sokół prawie umarł na zawał. Gdy tylko ich łapy zetknęły się z twardą powierzchnią Drogi Grzmotu, z daleka błysnęły światła potwora. Cudem zdążyli. Sokół przysiadł na trawie i dyszał ciężko. Barwinkowa Łapa wąchał mech.
Sokół rozejrzał się. Jak okiem sięgnąć, gładkie zielone wrzosowiska. Pociągnął nosem. Węch miał nieomylny. Wyczuwał woń trzech klanów. Klanu Lisa – od siebie, Klanu Klifu – od Barwinkowej Łapy. I Klanu Burzy. Chyba znajdowali się na obrzeżach terytorium Klanu Burzy. Powoli docierało do niego, że nie rozpoznaje tych drzew, że wszystko, co tu jest, jest mu całkowicie obce…
Ups. Chyba się zgubili. 

<Barwinkowa Łapo? Jak coś, to Sokół i Barwinek znajdują się na poza terenami Klanu Lisa, na terytorium Klanu Burzy i graniczą z Drogą Grzmotów. Wybacz, że tak długo, ale czasami nie ma ani czasu, ani chęci, ani weny>

Posted by
.

3 komentarze:

  1. 200lis30 października 2019 16:43

    ...
    W klanie burzy nie ma drzew

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy30 października 2019 16:58

    Ups
    Pomyłka przy pracy
    Przyjmijmy, że ich rzeczywiście nie ma

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy30 października 2019 17:00

    Chociaż właściwie oni są trochę w pobliżu Klanu Nocy, więc może jakieś drzewa tam rosną

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)