SERAFIN

 

Autor grafiki: Avo

OGÓLNE

SERAFIN
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kocur
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Pieszczochy
Ranga: Pieszczochy

- - - -

Właściciel: Avo

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Serafin to sporawy kociak rasy Norweski Kot Leśny o kremowym, jasnym futrze. Biel rozchodzi się od jego czterech łap w górę zahaczając o brzuch, spód szyi i pysk, na tylnych łapach tworząc "spodnie". Na policzkach, głowie i ogonie widoczne są pręgi, grzbiet jest nieco ciemniejszy niż baza. Posiada długą, puszystą sierść, pędzelki na uszach oraz żółte oczy. Na szyi nosi niebieską obroże z szafirami. Jeden z klejnotów jest większy i umieszczony w obroży jako wisiorek. 

Cechy szczególne - pędzelki na uszach, niebieska obroża z szafirami

Kolor sierści - kremowy srebrny pręgowany dziko z akcentami bicolor

Długość sierści - długa

Kolor oczu - żółte

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Serafin jest bardzo grzecznym i spokojnym kotem. Cechuje się wspaniałymi manierami, nie pozwalając sobie choćby na błąd w tytułowaniu wpływowych pieszczochów. Z tego względu nie odmówi gospodarzowi posiłku lub zaproszenia na bankiet czy też spotkanie, nawet jeśli to wprawiałoby go w dyskomfort. Jest bardzo ugodowy i nie umie podnosić głosu. Jeśli zmusi się go do krzyku, potrafi szybko przeprosić, błagając o wybaczenie. To kot, który dobrodusznością zwala wszystkich na głowę. Z tego względu jest bardzo podatny na manipulacje. Chociaż często ma swoje zdanie w pewnych kwestiach i nie da się go zmienić, tak odpowiednie podejście do kocura, złośliwe komentarze czy wytknięcie braku kultury szybko sprawiają, że stara się podpasować pod rozmówce i wyjść z rozmowy z godnością - czyli potaknie i zgodzi się na wszystko, byle tylko mu nie zarzucono bycia niegrzecznym. Jest dobrym przyjacielem, wrażliwym i ciepłym. Akurat łatwo można mu zagrać na emocjach, doprowadzając go od zawstydzenia, po strach i rozpacz. To prawdziwy empata, który uważa, że dobro innych jest ponad jego własne, stąd często wyciąga pomocną łapę do potrzebujących i smutnych kotów. Stara się każdemu dogodzić, byle byli szczęśliwi. Nie przepada za osobami, które cechują się zbytnią agresją. To tchórz, który łatwo odpuszcza, gdy się na niego syknie i ucieka w popłochu, aby nie zostać uderzonym. Jest bardzo delikatny i często rozpamiętuje smutne chwile. Najbardziej w życiu ceni sobie spokój oraz miłość. Kocur to prawdziwy pieszczoch. Wystarczy go przytulić, aby był szczęśliwy i roztopił się niczym masło.

MORALNOŚĆ

Nie jest zdolny do uczynienia drugiej osobie żadnej krzywdy. Ma bardzo pacyfistyczne podejście i konflikty woli rozwiązywać poprzez grzeczną rozmowę. Jest prawdziwym aniołem w kociej skórze - rozdaje bezdomnym samotnikom resztki pożywienia, służy pomocą i radą. Ból innych istot go zasmuca. Potrafiłby płakać nad rannym ptaszkiem, zabrać go do domu i wykurować niż zabić i zjeść. 

Wierzy, że dobre koty trafiają do kociego raju, gdzie żyją w szczęściu i harmonii z całym światem. 

CIEKAWOSTKI

- Jego pełne imię brzmi Serafin von Norvich (Norvich to nazwa hodowli kotów rasy Norweski Kot Leśny, do której należy, a która jest używana przez wpływowe pieszczochy w formie rodowego nazwiska)

‐ Jego rodowymi kamieniami są szafiry, a dom w wielu miejscach posiada niebieskie dekoracje (zasłony, dywany)

- Z racji, że został wychowany w konserwatywnej rodzinie uważa, że powinien spędzić resztę swojego życia z kotką, chociaż podświadomie, czego nie jest jeszcze świadomy, ma słabość do kocurów w swoim wieku (często się zawstydza w ich obecności i zaczyna jąkać).

‐ Gdy jest poddenerwowany z jego pyska mimowolnie ucieka "miau". Nie panuje nad tym i jak już się to zdarzy, bardzo się zawstydza.

- Uwielbia przytulasy i wszelkiego rodzaju pieszczoty.

- Jego Wyprostowana czasem ubiera go w puchaty strój renifera - zwykle, gdy jest chłodniej. Przywykł do tego, że czasami jest przebierany i w zasadzie lubi w tym spać. Jest mu dzięki temu przytulnie i wygodnie, chociaż wstydziłby się tak wyjść do kotów w obawie przed wyśmianiem. 

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: tchórz, łatwo go zmanipulować, naiwny 

Mocne strony: jest urodzonym dyplomatą, dobry i uczynny

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Baron (żółtooki, bury pręgowany dziko z akcentami z bielą widniejącą tylko na łapach kocur rasy Norweski Kot Leśny, którego panicznie się boi. Ojciec jest dla niego surowy i bardzo wymagający. Nie szczędzi krzyków czy też brutalniejszego podejścia do syna, gdy ten go zawiedzie. Serafin unika go i gdyby mógł wolałby spędzać całe dnie z matką niż z nim) 

Matka - Hrabina (zielonooka, niebieska dymna w kremowe łaty o wzorze tygrysim kotka rasy Norweski Kot Leśny, której łapy, brzuch, pierś i szyja pokrywa biel. Serafin z matką ma ciężkie stosunki, ponieważ kocica traktuje go niczym powietrze. Ciągle zajęta, ciągle niemająca dla niego czasu. Skupia całą swoją uwagę na córkach, syna przeganiając do ojca, gdy tylko napatoczy się jej pod łapy)

Rodzeństwo - Jadeit (zielonooka, bura pręgowana dziko z akcentami szylkret kotka o białych łapach, brzuchu i piersi. Najgorsza siostra jaką posiada. Często mu dokucza i krytykuje. Bardzo zazdrości mu uwagi ojca i to, że był dziedzicem, który odziedziczy po rodzicach spadek), Opal (żółtooka, niebieska szylkret kotka, której większość ciała stanowi kremowy dziko pręgowany kolor futra. Posiada tylko kilka niebieskich plam bez wzoru oraz biel na łapach, brzuchu i piersi. Jest tą bardziej mniej zazdrosną siostrą, która owszem, krytykuje brata i jego podejście do różnych spraw, ale stara się jak najmniej wchodzić mu w drogę)

Partner - /// (jego partnerka zostanie wybrana mu przez ojca)

Potomstwo - ///

INNE

Babcia od strony matki - Kaszmiranna (zielonooka, niebieska dymna kotka rasy Norweski Kot Leśny o białych łapach. Bardzo ją kocha. Jest dla niego niczym druga matka. Chroni go przed gniewem ojca i jak to babcia bardzo go rozpieszcza, tuli i karmi, aby wyrósł na silnego kocura)

SZKOLENIE

Mentor - Baron 

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodził się jako jedyny syn Barona i Hrabiny von Norvich wraz z dwoma siostrami Jadeit i Opal. Od początku był rozchwytywany nie tyle co przez rodziców jak przez Wyprostowaną, która uważała go za naprawdę urocze i pocieszne kocię. Mały Serafin stawiając swoje pierwsze kroki czy mówiąc pierwsze słowa był bacznie obserwowany przez ojca, który emanował dumą, że oto narodził mu się syn, dziedzic majątku jego rodu. Te chwile były najszczęśliwsze w jego życiu. Potem... potem wszystko uległo zmianie. Gdy tylko podrósł, ojciec zaczął go szkolić w biznesowych sprawach. Uczył rozmawiać, spiskować i pokazał mu świat od strony, której nigdy nie zamierzał poznać. Coraz częściej uciekał z ich lekcji do matki, która nauczała jego siostry tego jak o siebie dbać i jak obchodzić się z kocurami. Niestety... mama wyganiała go, gdy tylko go widziała. W końcu kocurowi nie wypadało, aby zajmować się sprawami zarezerwowanymi dla kotek. Pocieszenie znalazł więc w babci. Kotka zastąpiła mu to czego pragnął - rodzicielskiej miłości. Stała się dla niego najbliższą osobą, która nie bała się podnieść głosu na ojca i uchronić go przed jego brutalną łapą. Z tego względu dużo słyszał w domu krzyków i kłótni, które bardzo się na nim odbijały.