BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

18 czerwca 2020

Od Jałowcowej Łapy

Z uśmiechem na pyszczku wpatrywał się w małe kupki futra w żłobku. Młode Chabrowej Bryzy były takie słodkie! Jednak nie miał co się tak rozczulać nad nimi. Następny trening, następny trud włożony w to, by zostać wojownikiem. Z zazdrością patrzył jak inni coraz to bardziej się do tego przybliżają. Wydawało mu się, że jest daleko w tyle. Ciągle coś go zaskakiwało, a dni mijały strasznie powoli. Teraz miał znów ćwiczyć tropienie - wychodziło mu to chyba gorzej niż walka. Powoli poszedł w stronę mentorki i usiadł czekając na polecenia. Kocica szybko umyła pyszczek i zaczęła:
- Jak to pewnie wiesz, tropienie niezbyt ci wychodzi jak na kota, więc dziś to poćwiczymy. Pójdziemy w stronę granicy z Klanem Wilka. Tylko nie zapomnij gdzie jest twoja strona granicy!- krzyknęła za siebie ruszając przed siebie. Jałowcowa Łapa powoli wstał i się przeciągnął. Truchtem zbliżył się do Krowiej Łaty ziewając. 
- Co ty taki niewyspany? - zgromiła go nauczycielka.  Kocurek zamglonymi oczkami zerknął na mentorkę. Nic nie odpowiedział tylko poszedł dalej. Wszystko wydawało mu się takie... Nudne. Te same ptaki, te same drzewa. Z ponurych myśli wyciągnął go cichutkie westchnienie Krowiej Łaty. Trzymała w pysku małą mysz, którą kilkoma kęsami zjadła.
- Kiedy ty się nauczysz uważać! Właśnie pokazywałam ci, jak podchodzić do myszy! - miauknęła ostro. Kocurek zniżył głowę.
- Przepraszam - mruknął i potruchtał dalej. 
*               *                 *
Po jakimś czasie dotarli do małego zagłębienia. Krowia Łata przystanęła na chwilę. 
- Dobra, wczoraj byli tu Melodyjna Łapa i Rzeczny Nurt. Możesz określić w którą stronę poszli?- rzekła. Jałowcowa Łapa powąchał nosem i spróbował wywąchać uczennicę. Obrócił się w stronę granicy i... Zobaczył jakby cień. Z powodu lekkiej mgły i odległości, nie mógł zobaczyć co to za kot. Tamten widząc kotka, szybko czmychnął zostawiając go samego. Widząc zdziwienie na oczach mentorki wiedział, że pewnie go nie widziała. Szybko odwrócił się, znowu powąchał i... Wyczuł lekką woń Melodyjnej Łapy. Jej zapach unosił się w stronę granicy z Klanem Nocy. 
- Tak, poszła w tamtą stronę- pokazał łapką kierunek. - Pewnie odeszła na chwilę od mentora, by coś załatwić. Woń Rzecznego Nurtu wskazuje w przeciwległą stronę - wytłumaczył.
- Dobrze, choć zajęło ci to długo czasu, widać postępy - powiedziała powoli Krowia Łata. - A teraz zapoluj dla Chabrowej Bryzy, potrzebuje dużo mleka dla swoich pociech.
- Dobrze - rzekł i oddalił się nauczycielki.
*                   *                      *
- No dobrze, co my tu mamy...- zaciekawiła się mentorka wpatrując się w stos zwierzyny piętrzący się u stóp Jałowcowej Łapy.- Tego królika przynieś do żłobka, ten nornik pewnie zasmakuje Czaplemu Potokowi, tą wiewiórkę i dwie myszy zjem ja a resztę zanieś na stos. Innym wojownikom pewnie zasmakuje, chociaż zwierzyna teraz coraz to bardziej jest wychudzona.- Kocurek przytaknął głową i wziął kilka sztuk. Krowia Łata zaproponowała także pomoc, i chwyciła resztę. Z trudem wstali i ruszyli niezgrabnie, pod wpływem ciężaru, jaki nieśli w pyskach. Jałowiec lekko pojękiwał co chwilę, skarżąc się na ból mięśni. Postanowił, że po powrocie pójdzie po jakieś zioła na wzmocnienie. Koty powoli zbliżały się do obozu. Przecisnęli się przez krzaki i mentorka już chrupała swoją zwierzynę. Lekko roześmiany kotek pomyślał, jak to Krowia Łata może jeść tak dużo. Ruszył i zaniósł jedzenie do poszczególnych części obozowiska. Gdy wrócił, chwycił małą ziębę i przywlókł się do swojego legowiska. Zjadł ją szybko i ruszył po lekarstwa. 
- Witaj, Jałowcowa Łapo - rozległ się głos Jeżowej Ścieżki w środku legowiska medyków. Uczeń skinął głową i wytłumaczył po co przyszedł.
- Masz coś na to? - spytał niepewnie arlekin. Asystent medyka już chwycił kilka ziół i zaniósł pod łapy kocurka.
- Przeżuj to i ułóż na rany - wytłumaczył i szybkim krokiem ruszył w stronę wyjścia.
- Dasz sobie sam radę? Muszę zbadać Piaskową Ścieżkę, będzie mieć kociaki - spytał. Kocurek szybko przytaknął głową i ruszył w spokojne miejsce.
- Nasz młody wojownik zmienia się w medyka! - usłyszał Pliszkowy Krok za sobą. Cichutko westchnął. Nie wyobrażał siebie w roli lekarza łapaczy królików. Ciągłe zbieranie ziół, opieka nad innymi... Roślinki całkiem go ciekawiły, ale on! Jako uczeń medyka!? Nie... Ostrożnie wszedł do legowiska uczniów i usiadł na swoim miejscu. Powoli zaczął przeżuwać zioła, które dał  mu Jeżowa Ścieżka.  Wypluł mieszaninę na łapę i powolutku wmasował ją w futro. Wiedział, że za niedługo zacznie działać. Postanowił zasnąć. Na długo. Choćby miał spać cały księżyc. W końcu nadszedł czas odpoczynku. Czyli pora dnia, którą Jałowcowa Łapa kochał najbardziej.
Posted by
.

1 komentarz:

  1. 200lis19 czerwca 2020 12:42

    Jak na ucznia oraz małą ilość zwierzyny po suszy, dziwnie dużo upolował :/

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)