BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

05 lutego 2024

Od Topikowej Głębiny CD. Kotewkowej Łapy

 Brązowy kocur zbliżył się do starszej uczennicy. Jeszcze nie tak dawno pamiętał, jak przechwalała się, że jest najlepsza ze swojego rodzeństwa, co niestety nie współgrało ze stanowiskiem, na którym się wciąż znajdowała. Czasami myślał, że może kocica prowadziła jakiś bunt wewnętrzny, aby uświadomić inne koty, że czarne koty nie są takie wspaniałe, jak starały się to innym wmawiać, ale jednak spojrzenie oczu Kotewkowej Łapy, jak i sam wyniosły sposób jej mówienia jasno mówił, że mylił się co do tego. Był ciekawy co stało za tym, że córka Sroczek Gwiazdy, która sama liderka od wielu księżyców uczyła, wciąż była uczennicą. Czy to naprawdę przez te całe halucynacje, które na całe szczęście udało się wyleczyć opóźniła się w treningu?
— Jak upadłaś? — spytał przyglądając się łapie kocicy, która wyglądała dość normalnie, nic nie wskazywało na to, aby doszło do uszkodzenia kończyny, ale jednak dla pewności wolał zbadać arlekinkę
— Jak to jak?... Normalnie. Źle stanęłam na łapę w trakcie upadku. Nie gadaj tyle, tylko coś zaradź. Ach, jak boli!
Topikowa Głębina przekrzywił głowę i oddał się zadumie. Nie raz już przyszło mu zająć się kotami, które źle zeskoczyły z drzewa. I każdy z nich inaczej się po tym zachowywał w przeciwieństwie do Kotewkowej Łapy. Większość kotów starała się dokładnie opisać jak doszło do urazu, aby pomóc w diagnozie medykowi. 
Przeniósł spojrzenie na łapę pacjentki, po czym przed wcześniejszym upewnieniem się, czy może ją dotknąć, położył na niej swą białą łapę. W tym samym momencie z pyska córki Sroki wydobył się syk. Na ten dźwięk Topik poruszył uszami, a na jego pysku pojawił się mimowolnie uśmiech.
— Bawi cię to, że cierpię? — prychnęła
— N...nie. To nie tak. — odezwał się nieco speszony tym, że jego mimika go zdradziła. Uśmiechnął się to fakt, jednak nie że względu na to, że kocica, która mu dokuczała była cierpiąca, tylko dlatego, że widział, że go kłamie. Może nie w sprawie, że źle upadła, ale w sprawie tego, że ją boli. I to bardzo. Stan fizyczny łapy nie wskazywał na żaden uraz, nie było na nim nawet najmniejszego zranienia, a dodatkowo zbyt wysoko podnosiła ją... Gdyby faktycznie ją bolała, nie byłaby w stanie tak zrobić. — Już zaraz coś zaradze. Zaraz przyniosę zioła. — odmiauknął i zniknął na ułamek sekundy w składziku, by już po chwili wrócić z ziołami — Te musisz zjeść, a te zaraz nałożę ci na łapę.
— A tylko spróbuj mnie otruć... — zagroziła, jednak bez większego oporu zjadła czyściec wełnisty 
Topikowa Głębina w międzyczasie zrobił okład na łapę kotki ze zwykłej trawy, nie chcąc się kłócić z kocią, że tej nic nie dolega tylko udaje. A on nie po to tak pilnie się uczył, aby zajmować się stymulantami. Może dzięki właśnie czyśćcowi kocica nabierze sił do ukończenia treningu?
— Przez księżyc nie powinnaś nadwyrężać łapy — polecił, gdy kocica opuszczała legowisko medyków
Pacjentka minęła się z wracająca do legowiska medyków Strzyżykowym Promykiem, która uważnie przyglądała się córce liderki.
— Widzę, że córki Sroczej Gwiazdy, pomimo niechęci do ciebie, wolą jednak jak to ty nimi się zajmujesz... Co jej dolegało? Wygląda na zdrową. Za zdrową.
— Ponoć łapa ją bardzo bolała, ale jak dla mnie Kotewkowa Łapa cierpi na lenistwo, a na to nie ma lekarstwa — miauknął cicho spoglądając na swoją mentorkę z kamiennym wyrazem pyska, a już po chwili krótko parsknął i czmychnął w głąb legowiska mając nadzieję, że nie oberwie mu się za ten komentarz względem córki liderki

***

Zastanowiał się często nad przyszłością. Nie mógł się również doczekać spotkania medyków. Miał nadzieję, że tym razem Gwiezdni będą bardziej rozmówni niż ostatnio, nie starając się tylko im zesłać snu czy też koszmaru. 
Przeniósł spojrzenie na śpiącego kociaka na legowisku, była to jego kuzynka, Nenufara. Dopiero co maleństwo się urodziło, a już zdołało zachorować. Topikowa Głębina stanął na głowie, aby w pierwszej kolejności zadbać o nią, dopiero później zdecydował się pomóc Wodnikowemu Wzgórzu, oczywiście za zgodą kocura, który uważnie przyglądał się poczynanią medyka, gdy Jaskrowy Pył przyniosło swoję kocię do legowiska medyków. Wieść o ciąży czarnego kota była szokiem dla młodego medyka, nie spodziewał się, że Jaskier mogłoby planować założenie rodziny, w końcu mało ze sobą rozmawiali. Jednak byli rodziną, a rodzinę starał się za wszelką cenę teraz chronić, nie ważne co. Bo już raz zawiódł, pozostając bierny na sytuację, która rozegrała się kilka księżyców po tym jak został mianowany na asystenta.
— I tak już zwlekałem z przyjściem do was... — miauknął kocur, kiedy to Topik przepraszał go, że kazał mu czekać — Pewnie Strzyżyk by mi nagadała, że nie dbam o siebie. — rzucił nieco smętnie 
— Gdybyś jeszcze pozwlekał kilka dni z przyjściem, to musiałby amputować ci łapę — powiedział poważnie medyk, przełykając ślinę — I nie tylko tobie. Już wiele kotów tak zwlekało z przyjściem, a inni... — już miał podzielić się z Wodnikowym Wzgórzem historią jak Kotewkowa Łapa chciała go nabrać na to, że coś jej dolega, gdy właśnie w wejściu do legowiska medyków mignęła mu zbyt znajoma sylwetka o czarno-niałym futrze. Na całe szczęście w porę się ugryzł w język. — Och, Kotewkowa Łapo. J-jak łapa? — spytał 

<Kotewko?> 

Wyleczeni: Wodnikowe Wzgórze, Nenufara

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz