Niespecjalnie zwróciła uwagę na zbliżającą się do niej kotki, była zajęta przyglądaniem się Oliwkowemu Szkwałowi. Bardzo ją ciekawiło to, jak to jest poruszać się na trzech łapach. Sama jak próbowała kiedyś podwijać łapkę w zabawie z rodzeństwem nie raz wywaliła się na brzuch, a kocur? Całkiem sprawnie się poruszał.
— Witaj — miauknęła nie przenosząc spojrzenia z liliowego, który właśnie odkładał upolowaną zwierzynę na stosik. Był to krab, a na jego widok kociak się oblizał. Była bardzo ciekawa jak one smakują, a z tego co słyszała były bardzo dobre. — Obserwuję Oliwkowy Szkwał. Jest bardzo interesującym kotem. Ty zresztą również... — przeniosła spojrzenie swych pomarańczowych oczu na Półślepego Świstaka. Widać było, że kotka na uwagę Rozczarowania nieznacznie się speszyła, a gdy kociak przyglądał się ślepemu oku, czekoladowo po dwóch uderzeniach serca odwróciła lekko głowę. — I twój brat, Kornik. Jesteście wyjątkowymi kotami. — Nie chciała ich wychylać od razu, bo nie leżało to w jej naturze, ale już zdążyła zauważyć, że pomimo niepełnosprawności jakie koty posiadały radziły sobie całkiem dobrze, nie chcąc odstawać od reszty. A poza tym Świstak również została niemiło nazwana przez jej ojca, więc krzywdzące imiona były czymś co je łączyło. — Ciekawi mnie jego ranga. Nie bardzo jeszcze rozumiem działanie tego "mediatora", ale wydaje się dość interesującym stanowiskiem. Możesz mi opowiedzieć, Świstaku? — uśmiechnęła się
***
Proszący Śnieg wraz ze swoją aktualna uczennicą, Rozczarowana Łapą oraz byłą uczennicą, Półślepym Świstakiem wybrali się pod wieczór na plażę, mając zamiar w trójkę "polować" na kraby i nauczyć młodą uczennicę ich otwierania. Szylkretka nie mogła doczekać się pojęcia tej umiejętności, jak w najlepszy sposób dostać się do wnętrza krabów, które uchodziły za rarytas w Klanie Klifu. Ponoć w Klanie Nocy za główne pożywienie służyły ryby, ale one śmierdziały i Prószący Śnieg jej wiele różnych rzeczy na temat ryb nagadał, że odechciało jej się kiedykolwiek spróbować przysmaku z sąsiadującego klanu. Na samo wspomnienie ryb robiło jej się niedobrze. Jak oni mogli je jeść... Już wolała spróbować królika, ale nigdy w życiu ryby. A na razie miała spróbować kraba. Otwarcie ich nie przyszło z łatwością młodej uczennicy, musiała się trochę nagimnastykować i poprosić o pomoc mentora.
— A czy wiesz… — zagadnął nachylając się do ucha podopiecznej, racząc ją kolejnym (nie)śmiesznym żartem — No, już, już, żartowałem! — zawołał biały kocur śmiejąc się, kiedy niebieska szylkretka zaczęła sypać na kocura piaskiem za karę — Półślepy Świstaku, pomóż mi. Nic nie widzę. No już, Rozczarowanie! Uspokój się!
Szylkretka nie zamierzała przestać. Skoro jej mentor mógł sobie z niej drwić i dokuczać, to ona też mogła mu podokuczać.
— Nie, nie pomagaj mu! Pomóż mi! — zawołała Rozczarowanie spoglądając na siostrę Kornikowej Kory, mając nadzieję, że kocica wesprze ją. Pewnie mentor nie raz sam starszej kotce dogryzał na treningach, nawet jeśli mówiła, że były w porządku. Może nie chciała się po prostu przykrymi sytuacjami dzielić z młodą uczennicą? Jednak teraz, Rozczarowana Łapa dała jej możliwość zemsty na Prószącym Śniegu. Tylko czy Świstak miała zamiar z niej skorzystać?
<Świstak?>
[trening 478 + otwieranie krabów]
[przyznano 15%]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz