Syreni Lament

 Autor grafiki: dahliadreamer (discord) / dahliadreamscape@gmail.com

OGÓLNE

SYRENI LAMENT
*Poprzednie imiona: Sarenka/Syrenka>Syrenia Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Homoseksualna
Przynależność: Samotnik>Klan Nocy
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Postać NPC

Opiekun: prega

Autor: dahliadreamer (discord) / dahliadreamscape@gmail.com

 (dc)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Można powiedzieć, że imię - a właściwie imiona - kotki idealnie odzwierciedlają cechy jej wyglądu. Posiada kruchą i smukłą budowę ciała, a także wysokie łapy, dzięki którym po świecie porusza się z gracją typową dla sarny. Do mitologicznej syrenki upodobniają ją natomiast drobne cętki, swoim wyglądem kojarzące się z rybimi łuskami oraz długi ogon, rozdwajający się na końcu niczym płetwy. Po matce odziedziczyła jasne umaszczenie utrzymane w chłodnych tonach i równie zimne, błękitne oczy, które nie raz iskrzą z powodu targających kotką emocji

Cechy szczególne - Charakterystycznie rozdwojona końcówka ogona, która kształtem przypomina syreni ogon

Kolor sierści - Srebrny niebieski lynx point syjamski pręgowany cętkowanie z bielą

Długość sierści - Półdługa

Kolor oczu - Niebieskie

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Syreni Lament z pewnością nie zalicza się do grona miłych i pomocnych kotów, które zwinnie obracają się w towarzyskich kręgach - wręcz przeciwnie. Jest to niezwykle skryta i tajemnicza kotka, starająca się zamknąć swoje serce na wszystkie słabości, gdyż w swoim krótkim życiu przeszła już naprawdę wiele. Po stracie rodziców to na jej barkach spoczął obowiązek opieki nad bratem i przybranym rodzeństwem, dlatego też często przytłacza bliskich swoją nadopiekuńczością czy wścibskością; wynika to z głęboko zakorzenionej obawy przed ich utratą, najgorszego koszmaru srebrnej. Ta sama przyczyna jest źródłem jej największej wady, czyli dużej skłonności do manipulacji - Syrenka nie zawaha się przed emocjonalnym szantażem, byleby udowodnić swoją rację i, jak sama uważa, uchronić rodzinę przed jakimkolwiek nieszczęściem. Niebieskooka jest w przeważającej części introwertyczką i nie przepada za nadmiernie wylewnymi kotami, które swoim niewyparzonym językiem „zatruwają” jej przestrzeń osobistą, dlatego większość czasu spędza na uboczu, uważnie obserwując pobratymców w celu wychwycenia nawet najmniejszych szczegółów. Bardzo nieufnie podchodzi do nieznajomych, pozostając czujną i wyczuloną na każde ich słowo, przez co zawieranie nowych relacji jest dla niej rzadkością; nie jest w stanie powstrzymać też wielu złośliwości i sarkastycznych komentarzy, które same cisną się jej na język w ich obecności. Mimo powierzchownie oschłej oraz wycofanej osobowości, w jej umyśle nieustannie kłębią się koszmarne myśli, powodując nieobliczalne wybuchy emocji (głównie gniewu i żalu), przez co niektórzy boją się przebywać w jej pobliżu i uznają kotkę za szaloną.

MORALNOŚĆ

Ta kwestia jest u niej szczególnie skomplikowana… Z powodu traumy, która zmusiła kotkę do realistycznego spojrzenia na świat od kocięcych dni, swoje otoczenie postrzega w niezwykle pesymistyczny sposób. Nie powstrzyma się przed żadną formą przemocy, jeśli na szali wahają się losy jej bliskich, nieraz ryzykując dla nich własnym życiem. Nie wierzy w Klan Gwiazdy, a Kodeks Wojownika traktuje z przymrużonym okiem, ogólnie uważając klanowe zwyczaje za durne i niewarte uwagi.

CIEKAWOSTKI

- Jej imię może budzić wiele wątpliwości, gdyż jego historia wiąże się z pewnym zamieszaniem. Jabłkowy Jacek chciała nazwać ją na cześć sarny, lecz z powodu swojej niewyraźnej mowy i silnego akcentu, przy porodzie z jej pyska padło słowo „Syrenka”. Nielubiąca przyznawać się do pomyłek kotka nie cofnęła swojej decyzji, przypominając sobie, że kiedyś spotkała samotnika o tym samym imieniu - z racji, że nawiązywało do pięknej wodnej istoty, bura uznała je za idealnie pasujące do niebieskiego umaszczenia córki. Jednak Rarytasek, która zbyt przywykła do ich pierwotnego pomysłu, zdecydowanie zwracała się do młodej „Sarenka”, przez co pointka przyzwyczaiła się do obu form jej imienia. 

- Potwornie boi się borsuków.

- Uwielbia przebywać w wodzie, której rytmiczność daje jej poczucie bezpieczeństwa.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: V

Słabe strony: Krucha budowa, niepanowanie nad emocjami, słaba kondycja fizyczna

Mocne strony: Szybka, zwinna, potrafi dobrze pływać.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Jabłkowy Jacek - trans kotka, której opowieści mogłaby słuchać godzinami. Po jej bohaterskim poświęceniu w obronie ich rodziny, bura została jej autorytetem i wzorem do naśladowania.

Matka - Rarytasek - piękna i taktowna syjamka, z którą Syrenka miała głęboką więź. Jest dumna, że odziedziczyła po niej wygląd, podobnie jak ona dbając o każdy skrawek futra. Nie jest w stanie pozbyć się z pamięci jej ostatniego, smutnego uśmiechu, który kotka posłała w ich stronę, gdy skierowała na siebie atakujące borsuki.

Rodzeństwo - biologiczne: Dryfująca Bulwa - ukochany brat, bez którego nie potrafiłaby żyć. Z obawy o jego dobro ściśle kontroluje każdy ruch kocura, nie zdając sobie sprawy z tego, że wytworzyła między nimi wręcz toksyczną relację, całkowicie go od siebie uzależniając.

przybrane: Zmierzchająca Zatoka - młodsza siostrzyczka, która jest jej oczkiem w głowie. Czuje z nią specjalną więź i stara się być dla niej jak najlepszym wzorem do naśladowania, pragnąc, by wyrosła na rozważną i samodzielną; 

Bursztynowa Łapa - choć kocurek często sprzeciwia się jej opiekuńczemu podejściu, Syrenka nie przestaje darzyć go ogromnym uczuciem i puszcza mimo uszu jego nieprzyjemne komentarze (sama nie jest lepsza, jeśli chodzi o etykietę słów).

Partner - brak; kotka za bardzo boi się przywiązania i kolejnej straty, lecz w głębi serca pragnie, by ktoś zajął się nią tak, jak ona swoją rodziną.

Potomstwo - brak; srebrna praktycznie traktuje swoje rodzeństwo jak własne kociaki, poza tym obawia się, że nie sprostałaby roli matki.

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Bratkowe Futro

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Jabłkowy Jacek spędziła całe swoje życie na farmie dwunożnych, którą jej rodzina zamieszkiwała od kilku pokoleń. Nigdy nawet nie wyobrażała sobie, co mogłoby ją czekać poza drewnianym ogrodzeniem… Dopóki nie poznała przepięknej Rarytasek, szukającej w stadninie schronienia po tym, jak uciekła od swojej właścicielki, starszej kobiety prowadzącej butik.

Obie kotki, choć początkowo traktując się nieśmiało, zakochały się w sobie bez pamięci i po kilkunastu księżycach na świat przybyły wyczekiwane przez nie maluchy, Sarenka (Syrenka) oraz Ziemniak. Niestety, niedługo po ich narodzinach wydarzyła się tragedia; farma Jabłkowego Jacka spłonęła, nie pozostawiając rodzinie innego wyjścia niż opuszczenie pogorzeliska w poszukiwaniu nowego domu. Wędrówka wzdłuż drogi grzmotu okazała się być niezwykle trudną i wyczerpującą, lecz najgorsze jeszcze nie nadeszło…Podczas przemierzania lasu na osłabione koty zaczaiły się borsuki, na miejscu odbierając Jabłkowemu Jackowi życie. Dotkliwie zraniona Rarytasek ostatnimi siłami zdołała ukryć przerażone kocięta w dziupli, po czym w celu ich obrony ściągnęła na siebie atak drapieżników, opuszczając swoje dzieci już na zawsze.

Mimo rozpaczy i strachu, Syrenka wiedziała, że od tej pory Ziemniak mógł polegać jedynie na niej - dlatego też dawała z siebie wszystko, by zaopiekować się braciszkiem i razem z nim wyruszyła dalej, licząc na znalezienie pomocy u jakichś dwunożnych. To właśnie wtedy natknęli się na stojący przy drodze karton, w którym znajdowały się wycieńczone kocięta, widocznie porzucone przez swoich właścicieli. Choć sami ledwo co dawali sobie radę, Syrenka nie mogła zignorować maluchów i zajęła się nimi niczym matka, zapominając o tym, że sama miała zaledwie 5 księżyców na karku.

Po kilkunastu wschodach słońca pasmo nieszczęść trwało dalej. W trakcie podróży zerwała się potężna ulewa, sprawiając, że ziemia pod łapami rozmokła, a silny wiatr pozbawiał koty równowagi. Ziemniak, poślizgnął się i wpadł do rwącej rzeki, a Syrenka, rzucając się za nim w akcie ratunku, prawie straciłaby życie, gdyby nie przechodzący tamtędy patrol Klanu Nocy. Tym sposobem wojownicy - mimo wrzasków przestraszonej kotki - zaprowadzili maluchy do swojego obozu, przyjmując ich do swojej społeczności.