BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

23 stycznia 2024

Od Makowej Łapy CD. Nocnego Kwiatu

Makowa Łapa spojrzała z niedowierzaniem na Nocny Kwiat. Czyżby wiedziała o kulcie? A co gorsza, wierzyła w Klan Gwiazdy?! Mak nie mogła w to uwierzyć. Jej była mentorka, kultysta, córka byłej liderki, związała się z kimś, kto wierzył w te Gwiazdki! I jeszcze o tym wiedziała!
- Nie, Poranny Zew by tam nie trafiła – miauknęła – A nawet gdyby, to ten Klan Gwiazdy nie pomoże. To są potwory. – syknęła.
- Na pewno pomogą, tylko potrzebuje pomocy. – przekonywała starsza kotka. Liliowa spojrzała na nią, nic nie mówiąc. Może Nocny Kwiat miała rację?
- Skoro Klan Gwiazdy przywróci Poranny Zew, to może przywróci też innych? – zapytała Mak cicho, kierując to pytanie bardziej do siebie. Mówiąc to, miała na myśli głównie Bursztynową Łapę. Cały czas bardzo za nią tęskniła. Nie rozumiała tego uczucia, ale za każdym razem, gdy przypomniała sobie błękitną kotkę, serce dziwnie jej przyspieszało. Wiedziała, że życie przeszłością nie ma sensu, lecz mimo to, dalej myślała o koleżance. Ale już coraz rzadziej.
- Nie. – powiedziała, starając się myśleć logicznie. Klan Gwiazdy to było największe zło, a jej mentorka na pewno tam nie trafiła. Jej przodkami były duchy z Mrocznej Puszczy, tak samo jak Makowej Łapy i nie byliby zadowoleni, gdyby uczennica robiła cokolwiek dla tych Gwiazdek. To przecież przez nich tyle kotów umarło, chcieli osłabić Klan Wilka i koty, które wierzą w Mroczną Puszczę. Jak Nocny Kwiat mogła wierzyć w to zło?! I jeszcze zachęcać ją do pomocy w wywoływaniu tych złych duchów!
- Jesteś szalona... Klan Gwiazdy to największe zło, a ty chcesz ich pomocy! Nie rozumiesz, że to przez nich tyle kotów umarło? – zapytała i spojrzała uczennica i spojrzała wojowniczce w oczy – Chcesz zniszczyć nasz klan?!
- Nie, ja... – zaczęła Nocny Kwiat, lecz liliowa od razu jej przerwała:
- Już raz naraziłaś nas na niebezpieczeństwo. Chcesz to zrobić znowu, Rozwydrzona Łapo?
Nocny Kwiat lekko się odsunęła, jednak chyba nie chciała odpuścić swojego pomysłu, a przynajmniej tak myślała Makowa Łapa. Uczennica czuła, że coś zaczyna się w niej gotować. Czyżby aż tak zdenerwował ją pomysł drugiej kotki?
- Koty odchodzą, musisz się z tym pogodzić mysi móżdżku! – syknęła – Poranny Zew już nie wróci, tak samo jak Ananasik, tata, czy Bursztynowa Łapa... Nic z tym nie zrobisz! Jeśli nie chcesz stać się kimś takim jak ta potworna Kunia Norka, to musisz się wreszcie ogarnąć! – krzyknęła i skierowała się z powrotem do legowiska uczniów, zostawiając przy tym kamień od mentorki przy czarnej kotce. Po drodze zastanawiała się, czy właśnie tak czuł się Gęsi Wrzask, krzycząc i wrzeszcząc na innych. Pierwszy raz na kogoś krzyczała... Jednak było to wskazane, już nie jest dawną Maczek, która boi się własnego cienia. Musi wreszcie stać się silna i to był do tego pierwszy krok. Miała nadzieję, że przodkowie są z niej zadowoleni i że Nocny Kwiat da sobie spokój. Ale czy na pewno udało jej się przekonać wojowniczkę?

[463 słowa]
<Nocny Kwiecie?>
[Przyznano 9%]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)