Czarno-biała kotka spojrzała jak zaczarowana na Lavika, on zachichotał. Jego śmiech był cudowny, Czereśnia już coś miała powiedzieć, ale usłyszała na oknie hałas, spojrzała tam i cicho prychnęła widząc Osta.
— Co za obrzydliwość — mruknął kocur i podszedł do nich. — To ten twój cały Lavik? Serio myślałem, że masz lepszy gust niż wybranie strawy dla wron.
— Nie mów tak o nim! — krzyknęła zła córka Srebra i wstała, by drapnąc Osta w polik.
— Bo co mi zrobisz mysi bobku?! — Syn Jemioły nie był dłużny i skoczył na Czereśnie, a biedny Lavik nie miał pojęcia co zrobić, powinien bronić partnerki, ale przecież w ogóle nie miał siły.
— Bo nie będę się z już z tobą zadawać! — oznajmiła Czereśnia, a Oset nagle z niej szedł, co zdziwiło czarno-białą kotkę tak samo w sumie jak i go.
— Jak chcesz. Ja tylko mówię, że pewnie będziesz jeszcze żałować swojej decyzji — stwierdził bury kocur, a nim wyskoczył przez okno spojrzał na Lavika jakby chciał mu coś powiedzieć, stety, niestety zrezygnował z tego i szybko zniknął z pola widzenia dwójki kotów. Czereśnia cicho westchnęła i podeszła do Lavika, którego liznęła po nosie.
— Prze-przepraszam Cze-Czereśnio...— powiedział cicho pieszczoszek, unikając wzroku kotki.
— Huh? Za co mnie znów przepraszasz?
— Po-powinienem ci ja-jakoś pomóc, a nie ty-tylko pa-patrzeć...
— Przestań Laviku, nie jestem płatkiem śniegu by się rozpaść, a Ostem się nie przejmuj — Czarno-biała kotka oznajmiła delikatnie z uśmiechem i skoczyła na Lavika. — A w ogóle fakt może jesteś trochę nieporadny, ale kocham ciebie takiego jakim jesteś — stwierdziła z delikatnym uśmiechem i go polizała, chociaż tylko na lizaniu tego wieczoru się nie skończyło.
~*~
Minął księżyc, może dwa, a Czereśnia czuła się coraz gorzej. Było jej wciąż słabo i niedobrze oraz przytyła. Płomykówka widząc swoją siostrę cicho wzdychała, próbując przekonać ją do pójścia do medyków. Na początku młodsza z bliźniaczek nie była zbyt na to chętna, ale w końcu się zgodziła. Siedząc u medyka czuła się jeszcze gorzej, nie lubiła tu przychodzić, to miejsce kojarzyło się czarno-białej kotce tylko z chorobami i ranami.
— Czereśnio...— zaczął Rudzik dość niepewnie.
— No co? Umieram? To nie jest czadowe, ale no ile dni mi zostało?
— Wręcz przeciwnie...Jesteś w ciąży.
— W ciąży? — Czereśnia spojrzała na niego zaskoczona, a więc tak się kończyły zabawy z Lavikiem. Z jednej strony kotka się cieszyła, ale z drugiej dopiero co została mianowana, a teraz będzie musiała na siebie uważać, by nic nie zrobić kociakom.
— Umm tak, gratulacje...— mruknął Rudzik, a Płomykówka słysząc te wieści polizała siostrę po łebku.
— Gratulacje siostrzyczko! Zobaczysz będę świetną ciotką, chociaż myślałam, że to ja zostanę szybciej matką, ale no nie ważne. Jest super, ciekawe jakie one będą, mam nadzieję, że jednak będą super jak ty, chociaż jak będą wyglądać jak Lavik i tak będę je kochać.
— Huh...Tak dzięki...Muszę iść...— stwierdziła cichutko Czereśnia i wyszła szybko od medyka, zostawiając swoją siostrę. Udała się szybko na teren dwunożnych, Lavik musiał o tym wiedzieć. Gdy była na miejscu wgramoliła się do domu kocura i stanęła przed nim.
— Laviku...
— Cze-Czereśnio sta-stało się co-coś? — spytał cicho buras, może się bał, że jednak Czereśnia to przemyślała i ma zamiar skończyć ten związek.
— Tak i nie...Znaczy, jestem w ciąży Laviku, będziemy mieć kociaki...
<Laviku?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz