BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

13 lutego 2018

Od Rdzawej Łapy C.D Brzoskwiniowej Łapy

Szylkretowa zauważyła, iż młody terminator oddalił się nieco od obu kotek, więc zatrzymała się, natychmiastowo powiadamiając o tym wojowniczkę idącą o długość lisa od niej:
— Żmijowa Łusko, Brzoskwiniowa Łapa odszedł na bok... — zaczęła nieco niepewnie, doganiając starszą kotkę, a końcówka jej gęstego ogona drżała.
Była pieszczoszka odwróciła się, mrużąc swe żółte ślepia w wyrazie pogardy. Pręgowane futerko kocicy nastroszyło się, a jej uszy skierowały się w kierunku kroku czyiś łap. Rdzawa Łapa również zwróciła uwagę na ów dźwięk, który był coraz bliższy.
Nagle, wprost zza krzaków głogu, wyskoczył kremowy uczeń, a jego pierś drżała, natomiast oczy były rozszerzone z przerażenia. Przez kilka uderzeń serca milczał, niespokojnie łypiąc na kotki.
— Tam!... — pisnął Brzoskwiniowa Łapa, przebierając łapkami w miejscu z niespotykaną dla niego energią — Idźcie za mną, proszę!
— Pająki zasnuły ci mózg, smarkaczu? — prychnęła oschle Żmijowa Łuska, a jej ogon obijał powoli jej tylne, masywne łapy.
Kremowy zignorował obrazę wojowniczki, po czym wskoczył ponownie w krzewy, a obie kocice widziały tylko jego zaokrągloną końcówką ogona. Ciemniejsza chciała się obrócić i dalej prowadzić patrol, jednak szylkretowa wskoczyła za Brzoskwiniową Łapą, nie zważając na krzyki kotki.
Gałązki nieprzyjemnie szarpały jej krótką sierść, a żar słońca przypiekał jej uszy i nos. Oblizała pyszczek, wciągając w nozdrza przyjemny aromat polnych kwiatów. Przed nią rozpościerała się jasnozielona polana, na której rosła jedna brzózka na jedynym pagórku. Jednak nie na tym skupiło się spojrzenie Rdzawej Łapy, tylko na kremowego terminatora. Jednym, długim susem przeskoczyła do Brzoskwiniowej Łapy, a przy łapach kocura widziała... no właśnie. Wyglądało niczym kulka futerka, aczkolwiek czuć było od niej smród spalin z Drogi Grzmotu, który zagłuszał zapach polnych kwiatów. To "coś" miało zamknięte oczy, brudną sierść i widoczne zadrapania na całym ciałku.
— O-ona żyje? — spytał drżącym głosikiem uczeń, stawiając uszy na sztorc i schylając się nad kociakiem.
Szylkretowa nie do końca umiała odpowiedzieć na to pytanie.
— Może — wymamrotała niepewnie, oblizując pyszczek i schylając się, żeby podnieść kuleczkę — Ale na pewno musimy zanieść tego kociaka do obozu, nasi medycy się nią dobrze zajmą.
Terminator skinął jej szybko łebkiem, odsuwając się o kilka kroków w tył. Kiełki kotki zacisnęły się na karku kociątka, a w pysku poczuła od razu nieprzyjemny smak i powstrzymała mysią żółć napływającą jej do gardła.
Oba koty skierowały się w stronę, gdzie czekała Żmijowa Łuska, zdenerwowana, że nikt jej nie słuchał. Jednak, gdy zobaczyła kulkę, coś w niej zmiękło i zarządziła odwrót do obozu.


- - -
Rdzawa Łapa krążyła w koło leża medyków, starając się nie walić ogonem z podniecenia i niepokoju. Medycy przyjęli kociaka bez większych ceregieli, a kotce wydawało się, że minęła wieczność od przyjęcia kocięcia do leczenia. Niepewnie zajrzała do legowiska medyków, jednak słyszała tylko czyjś ciężki oddech.
<< Polewka? >>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)