Ahh, wspaniały, nowy świat. No chyba właśnie nie do końca.
Otworzył oczy po raz pierwszy. Dziwne, jasne, rozmazane plamy to jedyne, co zobaczył. Pisnął, jednak nie ze strachu, czy innych głupot. No gdzie tam. Pisnął, bo to wszystko było zbyt głupie, aby móc być tym wspaniałym światem, o którym nie raz ktoś tam w oddali mamrotał. Przekręcił się na bok, bo leżenie na brzuchu było niewygodne. Machnął łapką. Zamknął oczy. Chciał znowu iść spać, ale jego rodzeństwo piszczało, a nad głową co chwila słyszał jakieś głosy. Warknąłby, gdyby tylko umiał, jednak w tym momencie mógł wydać tylko trochę niższe piśnięcie, co tym wieku jednak brzmiało baaaardzo złowrogo, bój się świecie! Nie. Nieprawda.
Przespał prawie resztę dnia. Oczywiście dopóki nie obudził go kocięcy głód. Odetchnął głęboko, choć nikt raczej nie zauważyłby różnicy pomiędzy takim głębokim oddechem, a zwykłym. Nie chciał jeść, ale musiał, no cóż. Przekręcił się znów na brzuch i powoli podniósł na łapki, co niestety przez głupi wiek poskutkowało jedynie upadkiem. A że nie podniósł się jakoś bardzo wysoko, to nic mu nie było. Pisnął, zirytowany, jednak pisk ten można porównać bardziej do głośnego wypuszczenia powietrza. Wciąż nie było ono tak głośne, aby kogokolwiek zaalarmować. I dobrze. Przyczołgał się więc do brzucha mamy, szukając źródła jedzenia. Znalazł, więc zaczął pić, jednocześnie myśląc dokładniej po raz pierwszy. Myślał, że może po jedzeniu pośpi sobie na drugim boku. Że przepchnie rodzeństwo trochę dalej od siebie, żeby nie przeszkadzało. Po raz pierwszy też zaczął nasłuchiwać. O ile można to tak nazwać. Po napełnieniu brzucha odczołgał się, odepchnął rodzeństwo od siebie i położył się na lewym boku. Skupił się na wyłapywaniu dźwięków z otoczenia. Dziwne dźwięki formowały się w dłuższe dźwięki. Prymitywnie wywnioskował, że tak koty się porozumiewają. Spróbował powtórzyć, jednak z jego gardła nie wydobyło się nic, oprócz pisku. Pacnął łapką w ziemię w geście zdenerwowania i znów usnął. Tyle dziś zrobił rzeczy ten wyjątkowy, pierwszy raz. Jaka szkoda, że wszystkie te rzeczy skończyły się porażką.
Parę następnych dni minęło podobnie. Próba zobaczenia świata dokładnie, próba powtórzenia dźwięków, porażka, sen. Nic niezwykłego. Jednak tę rutynę przerwał wyjątkowy dzień - gdy udało mu się wreszcie zobaczyć otoczenie bez nieprzyjemnej, rozmazującej wszystko mgiełki. Wciąż nie widział zbyt dobrze, ale widział. Świat nie podobał mu się ani trochę. Wszystko było statyczne, żadnej akcji, jedynym ruchem były podnoszące się i opadające boki rodzeństwa, czy rodzicielki. Przewrócił delikatnie malutkimi oczkami. Świat był bez sensu. I nie wyglądało, aby miało to się zmienić. Pisnął, niezadowolony i wtulił się w mech, na którym leżał. Nuda.
<ktoś???????? idk>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz