Czarny kocur poruszył niepewnie ogonem a jego wąsy zadrżały. Bratanie się z ,,wrogiem" było wielce niebezpieczne. Z drugiej strony, był samotnikiem, mógł chodzić gdzie chce i z kim chce. Ośmielony tą myślą zbliżył się powolnym krokiem do pary kotów rzucając im uśmiech.
- Mogę iść, jeśli to nie problem.
Brzoskwiniowa Gałązka zamruczał coś radośnie a Ciernista Łodyga zmierzyła go wściekłym wzrokiem. Ruszyli we trójkę na przód sunąc wzdłuż granic klanu Burzy. Dwójka kotów czuła się pewnie wstępując w obręby swojego domu ale Czarny Potok zawahał się unosząc łapę do góry. Bał się wkroczenia na terytorium wroga, dalej pachniał Klanem Klifu, mógł sprowadzić na nich wielkie niebezpieczeństwo jakim był gniew Lamparciej Gwiazdy. Odsunął się od granic i powiódł smutnym wzrokiem za parą kotów. Pierwszym który zauważył brak trzeciego towarzysza był Brzoskwiniowa Gałązka.Odwrócił głowę i ujrzał posępne oblicze wysokiego kota stojące niczym cień dokładnie długość ogona od ich klanu. Wrócił się wbrew woli Ciernistej Łodygi i zrównał się z wygańcem.
- Czemu nie idziesz?- zapytał lekko obracając głowę. Czarny zaśmiał się krótko patrząc do tyłu na wielkie drzewo.
- Chyba nie mogę iść z wami...dalej pachnę Klanem Kilifu. Co gorsza, gdyby nas znaleźli mogliby cię zdegradować z rangi wojownika, albo...
- Chciałeś powiedzieć wojowniczki- poprawił go kocur. Czarny Potok wlepił w niego zaskoczone spojrzenie. Czuł jak sierść lekko jeży mu się na karku. Brzoskwiniowa Gałązka ewidentnie pachniał jak kocur, nawet jeśli jego delikatna postura na to nie wskazywała. Przyjrzał mu się dokładnie, od góry do dołu, z prawa na lewo i wysunął ostateczną opinię: no kocur jak w mordę strzelił. Otworzył pysk aby coś powiedzieć ale zauważył z oddali wściekły wzrok Ciernistej Łodygi. Kotka pokręciła głową i wypowiedziała nieme: ,,nawet się nie waż". Wygnaniec przełknął ślinę i zamknął pysk próbując uspokoić rozbiegany wzrok. Brzoskwiniowa Gałązka zauważył zmieszanie swojego nowego towarzysza na co odpowiedział prychnięciem.
- Nigdy nie widziałeś kotki?- zapytał z lekkim rozbawieniem.
- Nie, nie! Widziałem, przepraszam. To było wielce nieodpowiednie z mojej strony- przeprosił speszony Czarny Potok. Już miał iść za swoimi nowymi znajomymi kiedy usłyszał czyjś głos dochodzący z krzaków. ,,Czarny Potoku!" mocny, lekko skrzekliwy głos dopłynął do uszu wygnańca i uderzył w nie z siłą burzy. Kocur zjeżył się i odwrócił wodząc wzrokiem po roślinach. Spadający Liść. Szukał go.
- Na Klan Gwiazd!- wypalił cicho kocur przebierając łapami- to zastępca Klanu Klifu! Czego on znowu chce. Brzoskwiniowa Gałązko, musisz iść. Dziękuję za spotkanie, bardzo miło było cię poznać, jesteś naprawdę uprzejm...uprzejma.
Na twarz kota wyszedł uśmiech. Kiwnął z szacunkiem głową w stronę czarnego i pożegnał go wracając do przyjaciółki. Czarny Potok skoczył w kierunku Wielkiego Drzewa czekając aż jego ojciec go znajdzie. Wiatr poruszał gałęziami powodując szmeranie liści. Przyroda była bardzo spokojna, jakby próbowała ukoić zestresowanego kocura którego serce biło mocniej niż kiedykolwiek. W końcu z zarośli wyszedł chudy, wysoki kocur mierzący syna jadowitym spojrzeniem. Usiadł naprzeciw niego próbując uspokoić swą wściekłość i chęć rzucenia się mu do gardła.
- Wracamy.
- Gdzie?
- Do klanu.
Spadający Liść powstał i odwróciwszy się od zdezorientowanego syna ruszył do przodu. Czarny Potok nawet nie drgnął. Był zbyt zbyty z tropu aby coś zrozumieć.
- Przecież mnie wyrzuciłeś- przywołał nie miłą sytuację przypominając sobie dziką satysfakcję z pokonania ojca na oczach wszystkich.
- Moje słowa się nie liczą, Niedźwiedzia Gwiazda chcę cię z powrotem- odpowiedział Spadek machając ogonem- bo czymże jest upokorzenie i zbezczeszczenie ojca i jego polecenie względem świętego słowa lidera.
- Wolałbym abyś nie był moim ojcem- rzekł ze spokojem Czarny Potok wstając na swoje długie łapy i zrównawszy się z ojcem spojrzał mu w oczy sycząc:
- Brzydzę się tobą.
Minął przerażonego kocura i wysunął się na prowadzenie. Czuł, że właśnie to chciał mu powiedzieć, tego potrzebował aby skwitować całą zaistniałą sytuację. Co ciekawe, słowa Czarnego Potoku zraniły Spadającego Liścia który stał po środku polany bez oddechu patrząc na własne łapy które wydawały mu się niezwykle żałosne. Jak jego osoba.
Młody wojownik wkroczył do obozu niczym zwycięzca. Nikt mu tego nie przyznał, ale każdy patrzył na niego z szacunkiem wyobrażając go sobie w laurowej koronie. Tuż za nim wlekł się pokonany i poniżony ojciec który od razu skręcił do legowiska wojowników, chciał uniknąć osądów. Pierwszą osobą która przywitała przybyłego ,,bohatera" była Wschodząca Łapa. Cicho łkając skoczyła wprost na niego tuląc się do jego piersi. Czarny Potok nie mal stracił równowagę, nie mniej jednak udało mu się utrzymać na patykowatych nogach.
- Jak mogłeś to zrobić! Bałam się, tak bardzo...
- Obrażał cię- szepnął do niej kładąc swój łeb pomiędzy jej uszami- nie mogłem tego zostawić.
- Jesteś głupi- podsumowała kotka z lekkim uśmiechem. Jeszcze chwilę stała przytulona do niego po czym liznęła go w pierś i odsunęła się. Kocur zobaczył swoją matkę która kiwnęła w jego stronę głową. Zauważył opatrunek na jej barku i smutne spojrzenie którym wodziła po jego pysku.
- Witaj w domu- mruknęła przygaszonym głosem tuląc go jak tylko matka potrafi otulić swoje dziecko. Kolejny przyszedł Niedźwiedzia Gwiazda który zaprosił młodego kocura do siebie, musiał z nim porozmawiać. Czarny Potok po raz pierwszy w życiu znalazł się w legowisku lidera. Było ono dość ciemne i ciasne, ale bardzo przytulne. O dziwo, nie było tak duszno jak wskazywałaby wielkość tego pomieszczenia. Lider zasiadł na swoim posłaniu i zmierzył swoim spokojnym wzrokiem zestresowanego kocurka.
- Dobrze się czujesz?
- Tak...bardzo- mruknął wojownik spoglądając na Niedźwiedzia- po co mnie tu przywołałeś?
- Chciałem porozmawiać o tej całej sprawie. Nie winię ciebie, to podobno Spadający Liść zawinił. Ty tylko broniłeś czyjegoś imienia.
- To prawda.
Lider westchnął ciężko przeciągając masywną łapą po pysku. Był ewidentnie zmęczony. Nigdy nie rozwiązywał spraw klanu, gdyż nie było takiej potrzeby. Czarny dobrze wiedział, że Niedźwiedzia Gwiazda jest w istocie najbardziej rozlazłą ,,Gwiazdą" w lesie. Ale jak na razie, nikomu to nie przeszkadzało. Do czasu aż nie pojawią się problemy. W głowie młodego wojownika pojawił mu się obraz wielkiego i groźnego niedźwiedzia który pręży swe muskuły i świeci potężnymi kłami. Lecz w środku jest leniwym, ociężałym i powolnym zwierzem. W tej właśnie chwili imię lidera wydało mu się wręcz idealne do jego osoby.
- Posłuchaj, znam Spadkeczka...znaczy Spadającego Liścia, od małego pędraka. Zawsze był to awanturnik i przysłowiowy buraczek, ale co ja ci poradzę na to? To mój brat i kocham go.
- Skoro wiesz jaki jest to dlaczego wziąłeś go na lidera?- zapytał odważnie Czarny Potok rzucając jakby oskarżycielskie spojrzenie na swojego wuja.
- Bo wiedziałem, że mogę mu zaufać.
- I zobacz jak na tym skończyłeś. Za przeproszeniem, ale klan cierpi przez jego ignorancję, brak szacunku, rasizm i czystą nienawiść do własnych dzieci. Widzisz go jako lidera?
- Może się poprawi...- mruczał pod nosem co raz bardziej zawstydzony lider, jednak jego bratanek nie miał zamiaru poprzestać na tym.
- Poprawi? Od tylu lat zachowuje się tak samo: obrażony o wszystko wielki panicz który uważa, że każdy powinien lizać mu łapy za to, że jest. Nienawidzi wszystkich, szacunek ma chyba tylko do ciebie i do medyczki. Klan z nim na czele pogrąży się w chaosie.
- Niechaj tak będzie- poddał się Niedźwiedzia Gwiazda zamykając oczy- to nie jest moja sprawa, ja mu ufam.
- Chyba tylko ty- prychnął Czarny Potok zapominając o manierach i kulturze w rozmowie z liderem. Lecz nie odbierał tego starego kocura jako kogoś godnego tego stanowiska. Owszem, był bardzo pokojowy i spokojny, zyskał jego szacunek. Ale dalej nie uważał, że jest najlepszym wyborem na to miejsce. Lider wstał powolnie i podszedł do bratanka. Siadł przy nim kładąc tuż za nim ogon.
- Dość już tematu o twoim ojcu jako zastępcy. Czas porozmawiać o tym co się stało...opowiadaj.
Po tych słowach Czarny Potok podzielił się całą historią. Nie został ukarany za swoje czyny, ani za odważne słowa.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz