BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

06 kwietnia 2020

Od Świtu cd. Trójki

przed Porą Nowych Liści

Nie wiedział. Prośba Trójki okazała się abstrakcją. Jak pod śniegiem miał znaleźć żywe jedzenie dla pająka, skoro ledwo sam znalazł tego czarnego owada po dłuższej chwili poszukiwań? Prychnął niespokojnie, machając niezdarnie przykrótkim ogonem. Liliowy zignorował to, zafascynowany swoim pajęczynowym planem. Uśmiechnął się krzywo, przypominał szalonego kota, który chciał dokonać niemożliwego, bez względu na panujące zasady.
Zauważył wchodzące do środka dwie kocie wojowniczki. Podeszły do kulawego, a ten wzdrygnął się. Czarna tortie od razu zalała biednego liliowego masą pytań. Mówiła, mówiła, dysząc i biorąc rzadko oddech. Druga, kremowa kotka, odciągnęła pulchny, gadający bez przerwy kawalek futra od Trójki i skrzyczała ją. Dźwięk jej wkurzonego głosu rozniósł się w błyskawicznym tempie po żłobku. Świt uśmiechnął się krzywo, lecz w głębi duszy współczuł liliowemu. Spotkanie z siostrami, tym bardziej niespodziewane, nie należało do przyjemnych. A płowy posiadał tylko brata, z którym dzielił smutki i radości, złości i żale, łzy oraz... posiłki.
Wrócił do poszukiwań jedzenia dla pająka. Kopał w śniegu. Wróciła mu kocia energia, dosłownie. Kopał energicznie w śniegu, machając dziko ogonem. Wibrysy drżały z radości i wyczuwalnego zimna. Adrenalina, buzująca we krwi, dopingowała kocurka do działania. Nie chciał przestać. Drążył i drążył w puchu, morskimi oczami szukając celu.
Coś znalazł. Martwe muchy. Przynajmniej tak wywnioskował po wyglądzie nieżywego owada. Para skrzydeł, kilka krzywych odnóży i okropny fetor. Trup pachniał łajnem i nieumytym kotem, a nawet gorzej. A jakby wykorzystać to do wygonienia Brzoskwiniowej Łapy i Migoczącej Łapy?
Wziął drobnymi ząbkami jedną muchę za skrzydło. Wzdrygnął się. Jamę ustną przesiąknął smak martwego mięsa. Poczuł odruch wymiotny, lecz uczucie to minęło po chwili, gdy Świt wyszedł z dna białej toni. Rozejrzał się. Uczennice nadal stały, osaczając brata, jakby był ofiarą ich czczej gadaniny. Tortie i kremowa raz po raz przekrzykiwały się. Trzcinowy Brzeg, w wyniku nieokiełznanego strachu, ukryła się, gdzieś błądząc wśród bieli.
Świt bez wachania podszedł cicho do Migotki. Stąpał, uginając nogi tak, jak robili to wojownicy. No... Może mniej więcej, bo bazował tylko na tym, co widział. Delikatnie wplątał martwego owada w ogon kremowej kotki. Gęsta sierść idealnie oplotła czarne, śmierdzące zwłoki.
Odsunął się. Czekał na dalszy ciąg wydarzeń. Skrył się w śniegu. Uśmiechnął się.
Migocząca Łapa zauważyła kołtun z wplątaną muchą. Niebieskie oczy wyszły jej z orbit i zapanowała cisza. Napięta, krótka, lecz obecna.
- NIE. NIE. TYLKO NIE TO. UKŁADAŁAM SIERŚĆ NA OGONIE CAŁY PORANEK! - wydarła się. Syknęła głośno. Machnęła kilka razy ogonem, bijąc nim śnieg, jakby biała pokrywa miała cokolwiek zmienić.
- Pokaż ją! Pokaż, pokaż! Chce zobaczyć! - Uradowana Brzoskwiniowa Łapa zaczęła biec jak opętana za końcową częścią ciała siostry. Grubsza kotka zapadała się w śnieg i traciła większą część energii na wydostawaniu się z dołka. - Obiecałaś mi, że pokażesz muchę! Łamiesz obietnicę! Powiem mamie, a ona nie będzie zadowolona! Trójkozróbcośboonajestwrednajakzawsze! - miauczała oburzona Brzoskwinka.
Migocząca Łapa pacnęła łapą siostrę, zabuczała wrogo.
- Idę do mamy, skoro jesteś taka mądra! - Kremowa jak miauknęła, tak zrobiła. Szybkim truchtem pobiegła do dawnej karmicielki. Za nią udała się Brzoskwiniowa Łapa, chcąca tylko zobaczyć śmierdzącego owada.
- Mogłem wpleść więcej - szepnął cicho Świt.

<Trójko?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)