BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

04 kwietnia 2020

Od Świtu cd. Trójki

Spał. Było mu tak dobrze, tak przyjemnie jak nigdy. Oczekiwanie na słodkie objęcia Morfeusza opłaciło. Ciepło mamy wynagrodziło wielominutowe leżenie w śniegu i przysłuchiwanie się rozmowie Świetlikowego Skrzydła i Trójki.
Spokojny i wspaniały spoczynek przerwał Ciężki. Ten wredny kocur. Skoczył na jego ogon, przez co cały żłobek wypełniła kakofonia dźwięków bólu płowego kocurka.
- Zapłacisz za to! - Naskoczył na brata, gryząc go i drapiąc. Chciał zbadać mu ból, jak największy, najgorszy, by cierpiał. By konał z bólu pod jego łapami i okrwawionymi pazurami. By błagał o litość żałosnymi miauknięciami. By wolał mamę piskliwym głosem, bo tylko w niej widziałby ratunek przed brutalnym członkiem rodziny.
Piszczeli, głośno, wręcz obudzili Trójkę, który spojrzał na nich z zawiścią. Tylko nie to. Traci w oczach, traci, a szukał jakiegokolwiek sojusznika. A żłobek praktycznie pusty!
Odepchnął brata w śnieg. Ignorując głód potruchtał zadowolony do liliowego. Wyszalał się i wyżył z rana, więc reszta doby powinna minąć względnie dobrze. Powinna, acz nie musi.
- Hej! To co? Opowiesz coś o roślinkach? - zapytał, machając przykrótkim ogonkiem. W sumie... Takie drobne kalectwo ich łączyło. Trójka nie miał czwartej kończyny, a Świt urodził się z za krótkim ogonem. Uśmiechnął się teatralnie, w myślach ciągle widząc leżącego pod nim skulonego ze strachu i bolu Ciężkiego.
- Nie, póki nie udowodnisz swojej wartości. - Kaleka przewrócił oczami, a ich zieleń pogłębiła się przez świecące na niego słońce. - Jesteś gotów na zadanie?
Świt kiwnął głową. No, no... Gra wstępna. Udowodnienie wartości. Dosyć schematyczna rzecz, ale jak inaczej mógł dotrzeć do zapatrzonego w siebie liliowego? Zabawą raczej nie, bo za stary. Komplementem...eeeh, lepiej nie.
- Musisz znaleźć w śniegu coś ciekawego. Na przykład jakiegoś kwiatka, roślinę, cokolwiek co ma związek z medycznymi zagadnieniami. Wiem, że podsłuchiwałeś, co mówiła do mnie Świetlikowe Skrzydło, więc sobie poradzisz.  - Kocurek zmrużył oczy z wyrzutem wymalowanym na pysku, a nibynóżka drgnęła z pogardą. Udawał szczerego, tak przynajmniej wynikało z mowy jego ciała. - Jak to znajdziesz to przyjdź do mnie, jasne?
- Tak! - Świt wybiegł ze żłobka. Już mógł opuścić spokojne mieszkanko dla małych kotów. Nie pozwalano mu na dalekie oddalenie się, lecz zawsze lepszy rydz niż nic.
Szukał, kopiąc w śniegu. Szukał i szukał, i szukał. Miał wrażenie, iż poszukiwania potrwają do wieczora, a nie chciał tego. Chłód śniegu przenikał do wnętrza każdej komórki jego organizmu, a kończyny i ogon reagowały na to impulsywnym drżeniem. Dodatkowo głód potęgował uczucie chęci powrotu do ciepła mamy. Zignorowały to. Miał ważniejszą rzecz do wykonania.
W końcu znalazł. Zaśmiał się w głos. Jego morskim oczom ukazał się... pająk. Idealny. Czarny, z ośmiokątny drobnymi i cienkimi nogami. Łamliwymi łatwo jak drobniuteńkie patyki.
- Znalazłem coś ekstra! - zawołał głośno do Trójki. Mógł go łatwo znaleźć, ze śniegu wystawał ciemny ogon, odznaczający się wśród śnieżnej bieli. Wskazywał on na radość młodego kociaka.
- To weź to coś i przyjdź do mnie. Nie marnuj mojej energii - usłyszał pogardliwy głos liliowego.
- Nie! Bo mi ucieknie. To pająk! Najprawdziwszy! - kontynuował zaaprobowany widokiem owada. Obserwowałem go. Pająk, ukryty wśród bieli, nie miał szans na ucieczkę. Został uwięziony i miał szansę na rozpoczęcie nowego życia.
<Trójko?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)