BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

04 listopada 2016

Od Kruczego Wąsa

Z legowiska wojowników wyjrzał czarny łeb. Wojownik spojrzał na koty siedzące na środku obozu, podszedł do nich i ruchem ogona oznajmił ich by poszli za nim. Kruczy prowadził patrol wzdłuż granicy z Klanem Wilka.
-Kruczy powinniśmy już wracać i zmienić się z drugim patrolem- powiedziała Wilcze Futerko.
-Masz racje, trochę straciłem poczucie czasu- kocur obrócił się i ogonem wskazał kierunek marszu dwóch pozostałych kotów.
Po dotarciu do obozu patrol przejął Agrestowy Ogon razem z Sójczym Piórem oraz Lisią Duszą. Przed odejściem następnego patrolu Wojownik przywitał się ze swoim przyjacielem- Sójczym oraz powiedział Agrestowemu Ogonowi, co dokładnie widział na patrolu. Po tym poszedł do Legowiska Wojowników, Kruczy Wąs zasnął.

*We Śnie Kruczego Wąsa*

-Kruku! Kruku!- coś nawoływało kocura. Nie widział co, ale pamiętał ten spokojny przepełniony miłością głos...
- Mamo? Kwitnąca Skóro?- zapytał wojownik.
- Oh, tutaj jesteś, nie uciekaj tak więcej- powiedziała kotka.
Kruczy Wąs zauważył, że to jego wspomnienia z okresu, gdy był tylko małym bezbronnym kociakiem. Po chwili przypomniał sobie co miało się za chwile stać - za chwile jego matka miała umrzeć...
-Mamusiu chodźmy do lasu!- powiedział młody kociak, który w tej chwili nie wiedział, że to, co zrobił będzie tak okropne w skutkach.
- Dobrze kochanie, ale tylko na krótki spacer- powiedziała Kwitnąca.
Ruszyli w stronę wyjścia z obozu. Kruczy poszedł za nimi, doszedł też do wniosku, że nikt go nie widzi, że jest czymś w stylu zjawy.
Kocurek zaczął biec a jego matka truchtała za nim.
- Mamo! Chodźmy w moje ulubione miejsce- powiedział energiczny kociak.
-Lepiej nie, słyszałam, że klify w tym obszarze są bardzo niestabilne i kruche.- spokojny głos kotki był taki miły i kojący.
-Będę uważać, proszę.- młody próbował przekonać swoją matkę.
-Dobrze, ale bądź ostrożny- kotka poddała się słodkim oczom kociaka.
Kociak razem z matką szli ostrożnie przez klify. Kotka dalej nie była przekonana co do tej wyprawy, ale wiedziała, że jeśli tego nie zrobi kociak cały czas będzie chodził smutny. Gdy przed oczami było już widać ulubione miejsce kociaka, wielki kamień na jednym z klifów, na którym często razem z rodzicielką oglądał zachody słońca, kociak przyśpieszył. Podczas biegu jego łapka się osunęła a Kruk upadł i gdyby nie jego matka spadłby z klifu.
- Mówiłam, że nie powinniśmy tutaj przychodzić - powiedziała jego rodzicielka.
- Obiecałaś jesteśmy już tak blisko!- wykrzyknął młodzik.
-Nie masz w tej chwili nic do gadania Kruku- kotka spoważniała i chwyciła kocurka za grzbiet.
Pod ciężarem dwójki klif zaczął się osuwać. Kotka odstawiła kociaka, właśnie w tej chwili klif nie umiał już unieść ciężaru kotki i rozpadł się. Przerażenie, które odczuwał wtedy mały kociak było można zobaczyć na jego pyszczku.
Kotka opadła na ziemie, ale żyła, lecz to nie trwało długo - spadł na nią kamień.

*W rzeczywistości*

Kruczy Wąs obudził się ze strachem i smutkiem wymalowanym na czarnym pysku.
-Co się stało?- do legowiska wpadła Deszczowa Jaskółka.
Kocur opowiedział jej wszystko. Kotka słuchała z zaciekawieniem, po chwili powiedziała.
-Przykro mi Kruczy Wąsie, twoja matka na pewno była wspaniałą kotką i wojowniczką- próbowała mnie pocieszyć.
-Była wspaniała pod każdym względem Deszczowa Jaskółko- Kocur patrzył się na koty biegające po obozie.

<Deszczowa Jaskółko?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)