BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(Brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

18 lutego 2014

NIEDŹWIEDZIA SIŁA

 
Autor grafiki: Avokado#2526

OGÓLNE
NIEDŹWIEDZIA SIŁA
*Poprzednie imiona: Niedźwiedź > Niedźwiedzia Łapa > Niedźwiedzia Siła > Puszysty Niedźwiadek
Płeć: Kocur
Orientacja: Heteroseksualny
Przynależność: Samotnik
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Avo
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Jest wielkim, długowłosym kocurem o grubych i potężnych łapach. Idąc wydaje się jakby był mniejszą wersją niedźwiedzia, bowiem jego chód bardzo go przypomina. Jego sierść jest bura, bez bieli, dziko pręgowana z akcentami, która skutecznie zasłania jego ciemniejszą skórę, poprzecinaną licznymi bliznami. Nie ma w sobie ani grama tłuszczu, jego masa to same mięśnie, które są twarde, gdy wyczuje się je przez delikatny puch jego owłosienia; jest miękki i puszysty, najbardziej to widać w wilgotne dni, gdy wszystko mu się unosi ku górze. Posiada brązowe oczy, które zwykle mają taki sam wyraz przez większość rozmowy: chłodne, puste i zmęczone. Jego pysk z lewej strony jest oszpecony przez ślad po kocich pazurach. 
Cechy szczególne - Długa sierść, masywne ciało, blizna po pazurach z lewej strony pyska
Kolor sierści - bury pręgowany dziko z akcentami
Długość sierści - długa
Kolor oczu - brązowe

CHARAKTER

Nie jest zbyt odpowiednim kompanem na przyjaciela, ponieważ jego zachowanie jest mocno stonowane. Nie pośmieję się, nie zabawi. Nie przepada za tego typu szaleństwami. To spokojny kocur, na którego pysku zwykle mało co widać. Nie jest jednak pozbawiony uczuć, ma je, lecz spycha je w najgłębszy kąt swojej świadomości. Brutalne wychowanie nauczyło go nie przejmować się innymi, ich opiniami, plotkami oraz chęcią zawarcia przyjaźni. Zwykle do takich spraw podchodzi chłodno i logicznie, nie poddając się emocją. Ciężko go zdenerwować, czy wytrącić z równowagi. To prawdziwa skała, po której wszystko spływa. Zwykle wypowiada się w sposób oschły, zimny oraz neutralny. Nawet, gdy dopada go strach, nie cofnie się przed niczym, jeśli dostanie twardy rozkaz, by stanąć do walki. Wydaje się wolny i ociężały, jak jego imiennik, lecz to mylne pojęcie. Kocur dysponuje ogromną siłą, która z łatwością jest w stanie przygnieść kota do ziemi. Jest to zasługa wielu ciężkich treningów, które wzmocniły jego mięśnie. Trzyma się wręcz fanatycznie hierarchii, więc nie pozwoli sobie na choćby mały błąd, skierowany w stronę władzy. Dziwi się, gdy ktoś stawia się liderowi, łamiąc etykę. Dla niego to nie do pomyślenia, by ktoś niżej w hierarchii, występował przeciwko takiej potędze. Jest bardzo kulturalnym kotem, który wręcz mieści się w ramach "dżentelmeństwa". Nigdy nie zrobi nic, co mogłoby obrazić drugą stronę, uważając to za nietakt. Pomimo tego, że uwielbia spać, jest rannym ptaszkiem. Budzi się skoro świt, zabierając się za trening i swoje obowiązki. Gdy spełni swój plan dnia, lubi się relaksować odpoczywając w samotności od natrętnych głosów. 

MORALNOŚĆ

Dla niego słowo lidera jest prawem. Twierdzi, że przywódca zawsze ma rację, nawet gdy jej nie ma. Jeżeli coś rozkaże, wykona to bez szemrania i buntów. W swoim życiu z tego powodu dokonał wielu amoralnych czynów, z których nie jest dumny. Bądź co bądź, nie pragnie szerzyć zła, nie jest sadystą, a krzywdy innych go nie bawią. Nie zrobi jednak nic, gdy dojrzy łamanie norm społecznych. Tak każe mu obyczaj.
Jest ateistą, który nie wierzy w nic nadprzyrodzonego. Widział w życiu tyle zła, że gdyby istniało coś więcej, co nad wszystkimi czuwa, nigdy by nie dopuściło do takiego okrucieństwa. 

CIEKAWOSTKI

- Lubi obserwować nocne niebo i gwiazdy, a za dnia falujące morze
- Często przechadza się po plaży, mocząc łapy w falach
- Raz dziennie wykonuje trening, który wzmacnia jego łapy, polegający na bieganiu i zadawaniu ciosów w piach lub glinę
- Często odpływa w półsen. Wydaje się, że śpi, a tak naprawdę czujnie nasłuchuje otoczenia i relaksuje się przy tym (najbardziej uspokaja go szum fal i śpiew ptaków) 
- Mówi z dziwnym, obcym akcentem, używając trudnych, a czasem starodawnych słów, np. nie powie "moje", powie "me"


UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny:  I (gdy był jeszcze kocięciem, matka nauczyła go jak się nie wykrwawić, gdy zostaną mu zadane rany. Ta wiedza wiele razy uratowała mu życie) 
Poziom wojownika: V
Słabe strony: nie potrafi w kontakty międzykocie, przeciętnie szybki, niezbyt zwinny; ciężko mu wyrobić na zakrętach 
Mocne strony: Duża siła, posłuszeństwo 

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Szaman (wie kim był. Spotkali się raz, lecz po tym jak chciał go pożreć, trzyma się od niego z dala)
Matka - Szarlatanka (sprzedała go gangowi za jedzenie. Niezbyt się nią interesuje, tak jak ona nim)
Rodzeństwo - jest jedynakiem
Potomstwo - Listek, Księżycek, Promyk, Kwiatuszek

INNE

Bliscy - brak
Wrogowie - Jego dawni kumple z gangu
SZKOLENIE

Mentor - Szarlatanka / Rybitwa
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - Czaszkowa Rozpadlina
HISTORIA

Urodził się jako jedynak w zapyziałej dziurze Szarlatanki. Matka odchowała go, ucząc sposobów na tamowanie krwawień, które mogły przydać mu się w dorosłym życiu. Gdy skończył czwarty księżyc, do jej nory zawitali gangsterzy, którzy zaoferowali jej deal życia. Pozbycie się kociaka za worek skrzydełek z kurczaka. Matka ku jego zdziwieniu zgodziła się, przez co trafił w opiekę Rybitwy. Kocur wdrożył go w gangsterskie życie, ucząc wszystkiego co potrafił, by nie przyniósł wstydu ich szefowi. Były to najgorsze chwilę jego życia, gdzie bicie i znęcanie się nad słabym kociakiem, były na porządku dziennym. Wyrósł właśnie w takim środowisku na potwora, który wraz z innymi jemu podobnymi, odbierał haracze, bił, a nawet był świadkiem jak i sprawcą wielu amoralnych czynów, które odbiły na nim swoje piętno. W gangu krążyło powiedzenie "Tak każe obyczaj", gdy młodzi pytali, dlaczego to wszystko robili. Pewnego dnia, wracając z roboty, zaczaił się na niego Wyprostowany. Hycel uważnie śledził, jak wracał do obozu gangu, by następnie ich zaskoczyć i zaatakować. Udało mu się wraz z kilkorgiem ocalałych uniknąć schwytania, lecz w boju poległ szef. Cała wina spadła na niego, ponieważ przez swoją nieuwagę, ściągnął na nich niebezpieczeństwo. Pozostali przy życiu gangsterzy, poprzysięgli mu zemstę, więc zmuszony był uciec, by nie zostać zamordowanym z zimną krwią. Jako banita, dotarł poza miasto na tereny niczyje. Błądził po nich jakiś czas, osiedlając się przy morzu. Nigdy nie żył sam, więc ten spokój, taki inny niż w mieście, bardzo go zaskoczył. Pewnego dnia podczas polowania, natrafił na kocura, który zaprosił go na obiad. Był to jego ojciec, o którym opowiadała czasami jego matka, gdy pytał kim był. Gdyby nie to, że znał opis samotnika i ostrzeżenie jakie wpoiła mu rodzicielka, pewnie skończyłby martwy. Bowiem kocur przez obiad, miał na myśli nie piszczki, którymi chciał się z nim podzielić, a właśnie jego. Ledwo co umknął spod jego paszczy, słysząc jak woła za nim, by następnym razem przyszedł z matką na posiłek. Od tego momentu nie zbliża się w okolice terenów, gdzie go spotkał, zastanawiając się skąd wiedział, że miał syna, gdy urodził się tak daleko od jego miejsca zamieszkania. Nie zdziwiłby się, gdyby bywał w mieście i ich obserwował, bo było w nim coś... niepokojącego. Po tej akcji powrócił z powrotem na swój skrawek ziemi, żyjąc na nim do czasu, aż nie pojawił się dziwny koci klan, który zmienił jego życie na zawsze.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)