Szelest uśmiechnął się i zamruczał, niemo mówiąc ,,Ja ciebie też kocham, siostrzyczko". Wyderka była naprawdę cudowna, teraz sam nie wiedział co by zrobił, gdyby jej nie było. Była jasnym światełkiem w tym ponurym, ciemnym życiu w którym panowała teraz ich straszna matka i póki Wyderka była przy nim, nawet perspektywa gniewu Ziewającej Łasicy, który niechybnie ich spotka, gdy tylko ta ich znajdzie, nie wydawała się taka straszna. Wyderka była cudowna, nie to co...
Podniósł nagle łeb i nastawił uszu, gdy doszły do niego dźwięki kroków na śniegu. Trącił siostrę na co ta tylko mruknęła pytająco coś niezrozumiałego. Szelest zrozumiał, że Wyderka już powoli odpływa w krainę snów, nie chciał więc jej przeszkadzać, więc najostrożniej jak tylko mógł wygramolił się spod niej i wyjrzał z ich prowizorycznej norki.
- C-c-co j-jest? - mruknęła cicho Wyderka.
- Ciiii! - uciszył ją kocurek i wyszedł, choć jego tylne łapki i ogonek wciąż były we wnętrzu śniegowego żłobka. Rozejrzał się i wtem zza warstwy śniegu wyskoczyła jakaś puchata, brązowa kulka i rzuciła się na Szelesta, a oboje potoczyli się z dala od norki.
- Ha! Znalazłem was! - miauknął z dumą Dąbek, gdy przyszpilił brata do ziemi.
Ten jednak ugryzł go w łapę, a gdy nacisk na niego się zmniejszył, wydostał się spod brata i wyszczerzył do niego kły, stając naprzeciwko w pozycji gotowej do ataku. Dąbek jedynie uśmiechnął się, zaraz jednak zmarszczył brwi, jakby przypominając sobie, że ma być przecież zły i wredny. - Co jest, Szelest? - rozejrzał się i, ku przerażeniu jego brata, jego wzrok zatrzymał się na Wyderce, która wychodziła właśnie z ich norki. O nie, nie, nie! Lepszego momentu wybrać nie mogła!
Dąbek zrobił kilka kroków w jej kierunku, a gdy kotka go zauważyła, nastroszyła sierść.
- Łoo, ale fajne! - miauknął patrząc na stworzony przez nich mini żłobek. - Też mogę się z wami pobawić?
- N-n-nie! - warknęła od razu Wyderka.
Dąbek naburmuszył się, jednak chwilę później na jego pyszczek wszedł podejrzanie radosny i złośliwy uśmieszek.
- Macie się ze mną tam pobawić! - zarządził prężąc pierś.
- B-bo co?
- Bo powiem mamie!
Z tak straszliwą groźbą walczyć się nie dało. Szelest porozumiał się wzrokiem z siostrą, a jego serce zaczęło mocniej bić. To koniec! Albo pozwolą mu się z nimi bawić, a ten wszystko zniszczy i zepsuje, albo przyjdzie Ziewająca Łasica, porządnie ich spierze i też wszystko zniszczy.
- T-t-tam i ta-ak ni-nie z-z-zmieszczą się a-aż t-trz-trzy k-koty - miauknęła Wyderka, chcąc jeszcze jakoś uratować sytuację.
- Trudno, to kogoś wyrzucimy. Ciebie, albo Szelesta. - powiedział po czym zaczął przeskakiwać wzrokiem od jednego do drugiego, jakby oceniając kim lepiej będzie pomiatać.
<Wyderko?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz