SAFONA, WIESZCZKA KSIĘŻYCA I GWIAZD

 

SAFONA, WIESZCZKA KSIĘŻYCA I GWIAZD 

Poprzednie imiona: Safona 

Płeć: Kotka 

Klan: Samotnik 

Ranga: Uzdrowiciel 

Poziom medyczny: V 

Poziom wojownika: I

Charakter: Prawdziwy wolny duch. Nie szczególni lubi dzielić z kimś zadania i obowiązki, raczej stroni od dużych tłumów, gdzie ktoś mógłby chcieć narzucić jej swoje zdanie. Kieruje się samodzielnością i niezależnością. Nie znaczy to, że ucieka od kontaktu z innymi kotami, po prostu nagromadzenie nawet małej ilości bodźców łatwo ją rozprasza. Samo towarzystwo, zwłaszcza jednostek do niej w jakimś stopniu podobnych, niezwykle sobie ceni. Nie jest jednak kotką, która lubuję się w błahych rozmówkach o pogodzie, uważa je za raczej mało potrzebne i o wiele ciekawsze są głębokie rozważania. Wewnętrznie czuje potrzebę odczytywania i poznawania swoich towarzyszy; nie obchodzi ją czy zjadłeś dzisiaj drozda, czy skowronka, ona chce poznać twoje najskrytsze marzenia i cele, do których dążysz. Prócz innych, dobrze zna również obraz samej siebie; ufa swojemu własnemu „ja” i chętnie prowadzi jednostronne konwersacje. Wierność swojej osobie często pakuje Safonę w kłopotliwe sytuacje. Uważa swoje zdanie za najważniejsze i zawsze będzie podążała za intuicją, jest po prostu cholernie uparta i do tego nigdy nie przyznaje się do własnych błędów. Nosi się z ogromną dumą i zdaje sobie sprawę z własnego uroku. Nawet gdy nikt nie patrzy, specjalnie podnosi nogi niczym łania, a pierś wypycha do przodu jak lew. W kontaktach z innymi lubi pokazywać swoją wyższość, często próbuje przejąć inicjatywę, uważając, że zrobi to najlepiej. Łączy się to z chęcią troski i opieki nad słabszymi, czyli w jej rozumowaniu większości napotykanych kotów, nieważne czy są one mniej, czy bardziej doświadczone od niej, młodsze, czy starsze. Mimo to nie jest skora do walk, jako uzdrowicielka widzi je jako niepotrzebny rozlew krwi i nawet jej wciąż pytający umysł, nie może znaleźć gorszej odpowiedzi na konflikt. Safona emanuję wręcz pozytywną energią; przebywanie w jej towarzystwie zalicza się do niezwykle komfortowych doznań, a dodatkowo jej czarujące usposobienie i kultura języka świetnie sprawdza się do manipulacji. 

Wygląd: 

• Ogólny opis - To kotka naprawdę pokaźnych gabarytów, które odziedziczyła po ojcu. Zaczynając od długich, przysadzistych nóg z ogromnymi, mocno owłosionymi łapami, dzięki którym Safona może zadawać potężne ciosy lub wykonywać wysokie i dalekie skoki. Madługie, umięśnione ciało z szeroką klatką piersiową, którą dumnie wypina do przodu, krocząc przez dzikie ostoje. Na krępej, krótkiej szyi, z wysoko uniesionym pyszczkiem, nosi dużą, kanciastą głowę z podłużnym, lekko garbatym pyskiem. Na jej czubku sterczą trójkątne, wciąż nasłuchujące uszy zakończone pędzelkami. Ogon samotniczki jest niezwykle puszysty i gibki, uwielbia nosić go wysoko w górze. Potężną budowę ciała i wzrost dopełnia gruba, długa, swobodnie opadająca sierść, która doskonale chroni przed ciężką pogodą, taką jak wiatr czy mróz, ale również i zranieniem, nieważne czy chodzi o przetarcie się jeżyną, czy atak dzikiego zwierza. Futro zagęszcza się jeszcze bardziej na piersi i przez brzuch aż po czubeczek ogona ciągnie niczym pas puszystych chmur na niebie. Jej szata ma szarą barwę, poprzecinaną licznymi, ciemniejszymi pręgami. Szyja, brzuch i końcówka ogona pozostają jednak śnieżnobiałe, tak samo jak charakterystyczna odmiana na pysku. Zahartowane, suche poduszeczki, czuły nos jak i wnętrze mocno porośniętych włosiem uszu jest brązowo-różowe. Szczególnie wyróżniają się jej żółte, przenikliwe oczy. 
• Kolor sierści - Niebieski pręgowany tygrysio z białym 
• Długość sierści - Długa 
• Kolor oczu - Żółte 

Rodzina: 

• Ojciec - Pino {Równie wielki sercem co ciałem rasowy piecuch} 
• Matka - Daphne, dusza porannego skowronka {Swawolna koteczka, którą łapy nosiły przez miasta, miasteczka jak i kwieciste łąki} 
• Rodzeństwo - Miała trzech braci z miotu, ale wszyscy narodzili się martwi. 
• Partner - Kocury szczerze ją nie interesują, ale często spoglądała na córy Asterii 
• Potomstwo – brak

Mentor: Asteria, krucza zielarka {Średniej wielkości, czarna kotka ze świdrującymi, pomarańczowymi ślepiami, Posiadała niezwykłą wiedzę na temat ziół, kwiatów i grzybów, więc żeby to wszystko nie umknęło razem z nią w ramiona ciemności, wybrała Safonę na swoją spadkobierczynię}

 

Uczniowie: 

• dawni – Iglasta Łapa
• obecny – ///

Historia: Urodziła się ze szczęśliwego, chociaż przelotnego związku kocurka domowego Pino i wiecznie wędrującej Daphne. Pewnego razu kotka dotarła w okolice spokojnej wsi, gdzie prosząc ludzi o jedzenie, poznała przyszłego ojca jej dzieci. Spędzili ze sobą parę przyjemnych dni i nocy wpatrzeni w nieboskłon rozciągający się nad nimi. Wyznając sobie chęć założenia rodziny, nie zwlekali długo. Od początku obydwie strony wiedziały, że żadne z nich nie zdecyduje się zrezygnować ze swojego dotychczasowego życia, więc część pociech miała wygrzewać się przy kominku na kanapie, a reszta wyruszy z matką w drogę. Piecuch całe swoje serce oddał ciężarnej. Doglądał jej, przynosił jedzenie i czyścił futerko, aż nadszedł wyczekiwany poród. Niestety doszło do tragedii. Z czwórki maluszków ostała się jedna, najstarsza i największa koteczka. Para długo opłakiwała stratę, ale ostatecznie Daphne zadeklarowała, że mimo iż jej duch jest wolny niczym ptak, serce pozostaje przy Pino, a koteczkę chce zabrać, by mu o nim przypominała. Pieszczoszek, jako że jest pantoflem, zgodził się i również obiecał, że nigdy jej miłości nie zdradzi, a jego wzrok nigdy nie zaprzestanie szukać ich gdzieś w oddali. Gdy tylko maleńka Safona nauczyła się swobodnie poruszać, pożegnała razem z matką zrozpaczonego ojca i rozpoczęła wędrówkę u jej boku. Podczas wiosen i lat przecinały łąki, knieje i rozległe niziny, późną jesienią i zimą zatrzymywały się w okolicach siedlisk ludzkich. Prowadziły spokojny, niezobowiązujący żywot. Niestety wszystko zmieniło się, kiedy pewnej zimowej nocy na koteczki napadł pies. Zranił on dotkliwie Daphne, która zażarcie broniła córki. Na pomoc ruszyła im przyglądająca się wcześniej z mroku Asteria i pokaźny, rdzawy kocur. Przegonili oni agresora i zaprowadzili kotki na obrzeża miasta, gdzie zamieszkiwali razem z pociechami. Rozległa wiedza czarnej zaimponowała Safonie, która nie odstępowała jej ani na krok. Jednak nawet ona nie mogło całkowicie uleczyć starszej wędrowczyni; Daphne już nigdy nie mogła swobodnie się poruszać. W “domostwie” Asterii i Wezusa zostały dodane im do imion nowe przydomki; ta tradycja miała być przekazywana w rodzinie rudego kocura, który sam określany był mianem lśniącego woja, od wielu pokoleń. Mimo posiadania licznego potomstwa to właśnie żółtooka stała się czarą, którą krucza zielarka postanowiła napełnić wiedzą. Młoda uczyła się pilnie i z ogromnym zapałem. Mimo wszystko po jakimś czasie zaczęło brakować jej wiecznej podróży, więc opuściła bezpieczne schronienie i ukochaną matkę, wiedząc, że zostawia ją w najlepszych możliwych łapach. 

Upomnienia: Postać NPC 

Autor: kaia.oless@gmail.com