BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Klifu i Klanie Nocy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot u pieszczochów!
(dwa wolne miejsca!)

Nowe mutacje w zakładce "Cechy Specjalne i Mutacje"! | Zmiana pory roku już 22 września, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

18 lipca 2023

Od Diament do Ametysta

Kocurek siedział, dokładnie wylizując srebrzystą sierść. Czuł, że jest brudny, więc już czwarty raz się dzisiaj mył. Nie nudziło mu się to, bo bardzo dbał o swoje futro i uważał to za konieczne. Ziewnął, szeroko otwierając pysk, a następnie potarł łapką o ucho. Długimi pociągnięciami języka wyczesał mały kołtun na ogonie. Wstał i obejrzał się. Nawet dobrze wyglądał. Jego długa sierść była miękka i dobrze ułożona, poduszeczki łap czyste bez najmniejszego brudu, pazurki cienkie i ostre. Wąsy delikatnie odstawały od pyska, przynajmniej taką miał nadzieję. Uszy skierowane do przodu, długi i puchaty ogon podniesiony.
Teraz mogę się pobawić. – ucieszył się Diament. Zauważył swojego brata, Ametysta. Siedział sobie w wejściu do szopy i trącał śnieg łapką, zadowolony tym, że się zapada. Czarny kociak podszedł do kocurka. Niebieski spojrzał na niego z uśmiechem na pysku.
- Cześć, Amek! – miauknął Diament. – Prawda, że fajny śnieg?
- Tak. – odpowiedział braciszek. – Zobacz, zapadam się.
- Ja też spróbuję. – kocurek wskoczył prosto w biały puch. Jego główka całkowicie zniknęła pod śniegiem, ale w końcu jakoś wydostał się z zaspy, piszcząc z uciechy. Był mokry i było mu zimno, ale i tak się cieszył. Przecież najważniejsza zabawa. I wtedy zobaczył swoje futerko. Było całe mokre i oblepione białymi płatkami. Tyle zostało po myciu się. Parsknął z frustracją i wszedł do szopy, otrzepał się ze śniegu, następnie usiadł obok brata.
- Ojejku. – miauknął Amek. – Jesteś cały mokry. Co powie Błotniste Ziele?
- Nieważne, co powie, ale mam brudne futerko. – wskazał na siebie. – Spójrz tylko na mnie. – jęknął niezadowolony. – Czyż nie wyglądam okropnie?
- Spokojnie, przecież się umyjesz. – braciszek nie zdawał sobie sprawy z tego, w jak słabej sytuacji jest Diament. – Jesteś tylko trochę mokry. Mogę Ci pomóc. – zaoferował.
- Dzięki, ale chyba sobie poradzę. – kocurek usiadł i wygiął się, by wylizać sobie grzbiet.

***

Diamentowi trochę zajęło ponowne wyczyszczenie się, poza tym jego długie futro musiało się wysuszyć. Gdy już był gotowy, podszedł ponownie do braciszka. Zmrużył oczka, bo w jego głowie pojawił się całkiem ciekawy pomysł. Powoli kroczek po kroczku zbliżał się do kocurka. Gdy stał blisko niego, wrzasnął głośno:
- Bu! – Ametyst błyskawicznie odwrócił się z odsłoniętymi zębami, a Diament uśmiechnął się szeroko. – Przestraszyłeś się?
- Tak. – miauknął krótko kociak, ale po chwili dodał. – I to nie było miłe.
- Nie wyskakuj z futra, przecież nic się nie stało. To miała być zabawa. – usprawiedliwił się kocurek. – W ogóle, to co porabiasz, Amek?
- Myślę o tym, jak znaleźć naszego brata. – miauknął braciszek. Diament spojrzał na niego zdumiony.
- Przecież nawet nie wiesz, gdzie on jest. Równie dobrze może być na drugim końcu świata!
- Gdzieś musi być. Znajdę go. – stwierdził kociak. Czarny kocurek już wiedział, co musi powiedzieć. Nawet się nie zastanawiając, wypalił:
- Dobra, to idziemy?

<Ametyst?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)